MALAYSIA
SITE

 
Reisverslagen

-- Ton en Ria
-- Ed Verwoerd
-- Pieter
-- Linda & Ward
-- Martin & Ineke
-- Vera en Denis
-- Carola Rood
-- Hanneke en Wil (deel 1)
-- Hanneke en Wil (deel 2)
-- Kala Chielens
-- Alfred de Mooy - tsunami
-- Alfred de Mooy - de reis
-- Esther en Arno
-- Lorette de Ploeg
-- Jurn Verschraegen
-- René en Renate de Burger
-- Eveline Wiertz
 
Algemeen
Jungle
Kuala Lumpur
Penang
Langkawi
Melaka
De Eilanden
De Highlands
De Westkust
De Oostkust
Johor
Kedah
Kelantan
Labuan
Negeri Sembilan
Pahang
Perak
Perlis
Sabah
Sarawak
Selangor
Singapore
Terengganu
Kids Club Maleisië
Auto/Bus/Trein
Hotels Reserveren

De Maleise Keuken
Golf & Golf Clubs
Rondreis Maleisië
Links
Contact
 



 

Reisverslag
Alfred de Mooy

 

2e Kerstdag 2004

Iets voor 9 uur word ik wakker. En een dorst dat ik heb. Even bijkomen met jus d' orange. Een draaierig gevoel in m'n hoofd. De cocktails en mixjes van gisteren hebben zijn tol geëist. Na een paar slokken haast ik me naar het toilet.
Ik zit net op de pot en ik wordt duizelig omdat alles begint te bewegen.
Ik sta op, maar het gaat nog door. Een soort evenwichtsverlies of zo. Ik kijk naar het waslijntje dat trilt.
Mijn vrouw Jeannette wordt wakker. "Hé, wat is dat, het bed schudt".
Ik zeg: "Volgens mij beweegt alles. Er is ergens een aardbeving. Ik voel hetzelfde, als toen we 's nachts wakker werden door de aardbeving in Limburg, een jaar of 10-15 terug".
De beving duurt nog geen minuut.

We komen buiten en lopen 200 m richting ontbijtzaal. We zitten aan de overkant ongeveer 300 m van het strand. Het leven is als andere dagen. Panas.
We nemen ons ontbijt en lopen richting beachroad, Jalan Pantai Cenang. Mijn vrouw zegt dat de bomen vol vogels zitten. Wat zijn het? Maleisiësche mussen en merels. Wat een gepiep. De voorgaande dagen was dat niet zo.
Ik zeg, dat ze de schaduw opzoeken, want het wordt weer 35 graden vandaag.

We wachten op een taxi en ik snak nu al weer naar water. Binnen 5 minuten hebben we er één.
Deze komt ons toeterend tegemoet.
"Good morning, to Kuah Town, Langkawi Fair. Ok. Later we go to the Jeti."
"You can walk to the Jeti, you can see the Eagle and the park."
Onderweg vertelt hij wat er zoal te zien is aan natuurschoon.

We lopen door de Fair en kopen alleen maar water. Later lopen we richting de jachthaven om een bootticket te kopen voor de volgende dag naar Penang.
We krijgen te horen, dat er vandaag ook nog boten gaan om half 3 en half 6.
Nee, we gaan morgen, de eerste boot gaat om half 12. Ik dacht dat er maar 2 per dag gingen. Half 12 is een mooie tijd, komt ons goed uit.

Buiten wat filmopnames gemaakt van de Eagle en de Jeti.
Wat een rotzooi ligt hier in het stille water. We horen dat er een aardbeving is geweest op Sumatra. Dat er mensen zijn omgekomen. We lopen weer richting Fair en bestellen een taxi terug.

 

We kunnen nog wel even naar het strand. Daar aangekomen schrikken we ons rot.  Strand weggeslagen, palmbomen ontworteld, paviljoens en bungalows beschadigd. We nemen foto's, maken filmopnames en lopen richting Pelangi Beach Resort. Wat een ravage. Bij Casa del Mar aangekomen, zien we dat het zwembad is overgelopen. Toeristen praten op de 1e verdieping met veel handgebaar.
Bij Pelangi worden we door de strandpolitie tegengehouden. Het resort is met roodwitte lint afgezet en maakt een verlaten indruk. De gasten zijn overgebracht naar een ander resort of hotel.
Overal zie je strandjongens in groepjes druk met elkaar pratend. We zien vissersbootjes op de paadjes tussen de resorts, waar ze niet horen te zijn. Autobanden, stukken boomstam, strandattributen, kledingstukken, etc.
 

Eergisteren zagen we dat een blanke man in een rolstoel werd voortgeduwd. De eigenaar van het restaurant waar we zaten te eten zei toen dat de man hier al 30 jaar woont en wordt verzorgd door de mensen van hier. Hij woont in een strandbungalow en komt uit Germany.
We komen bij zijn bungalow en hij doet zijn zegje tegen iedereen die maar iets wil weten. Zijn rechtervoet is opgezwollen. Hij vertelt zijn verhaal tegen Duitse toeristen. Wij vangen op, dat hij storm heeft meegemaakt, hoge golven, maar dit nog nooit.

We lopen terug en komen aan bij Star Resort en luisteren naar een Nederlandse familie die ook in ons resort Sherwood verblijft. Ze waren getuige van de hoge golven.
We zaten te eten om ongeveer half 12 en we zagen ineens de baai leeglopen. Tot aan de overkant bij de andere eilanden zag je alleen maar zand. In de verte kwam een witte streep richting strand vanuit het westen. De vissers begonnen te zwaaien, mensen op het strand zwaaiden terug.
Strandjongens riepen "go away, off the beach".
Dus iedereen van het strand af. De golven waren een meter of 2-3 hoog. Zover ze weten is niemand gewond. Om 3 uur worden nog meer golven verwacht.

We besluiten om even te wachten en zien een aantal golfjes heen en weer, van links naar rechts, van rechts naar links. Er gebeurt verder weinig. Wel veel strandpolitie overal. Naast Spash is een strandpaviljoen waar we een aantal keren hebben gezeten. Ze gaan vandaag niet open.
De eigenaresse, een Australische vrouw doet haar zegje. Het strand gaat vandaag dicht, want
"more tidal waves are coming".

Ze zegt dat andere landen nog harder zijn geraakt. Ze noemt de landen op.

We gaan terug naar ons resort en doen direct de tv aan. We hebben alleen drie Maleisiësche zenders. Normale programma's. Onder in beeld zien we een strook, dat er op Sumatra een aardbeving is geweest en dat mensen zijn omgekomen. Verder geen informatie.
We gaan naar het ZON complex om wat proviand mee te nemen voor de  laatste vakantieweek op Penang. De vogeltjes zitten nog steeds in de bomen. Alle stallen zijn er nog. Bij Underwater World wordt het druk. Veel Maleiers bezoeken het zeeaquarium, de restaurants en souvenirshops zijn bomvol. In de dutyfree mall stikt het van de toeristen. Manden vol drank en sigaretten. We kopen wat cadeautjes voor thuis, kleding en nemen lekkere flesjes mee voor Penang. Ik vraag me steeds af of iedereen wel weet wat er is gebeurd. Het lijkt een dag als alle andere.

Na het avondeten gaan we nog even op het strand kijken. Het is pikdonker. Jongens vertellen dat er nog iets gaat gebeuren, maar niemand weet wanneer. Ze vertellen dat er misschien mensen zijn overleden bij Pelangi Beach Resort.
Dat het resort van beide richtingen is geraakt. Bij ons resort aangekomen, zien we veel Maleiers aan het biljarten, muziek staat hard aan, er is van alles te doen. Het is tenslotte zondag. Ze hebben er plezier in. Net als gisteren tijdens de barbecue.

Op onze kamer zetten we de tv aan. Geen breaking news of zo. Alleen die
strook onderin het beeld van de tv. Tsunami Sumatra, many people killed. Wij denken dat Tsunami een dorpje op Sumatra is.

Later bevat de strook ook informatie over andere gebieden. Als we morgen niet naar Penang kunnen, dan blijven we maar hier en dan gaan we maar van Langkawi terug naar Singapore.
Op de kamer kunnen we niet bellen met onze handige telefoonkaart. Het beltegoed op de mobiele is al op, en beneden is er een kabaal van jewelste. Gisteren hebben we in de lobby met het thuisfront gebeld op en we konden ons bijna niet verstaanbaar maken. Laten we maar morgen bellen op Penang.

Gurney Drive   De volgende morgen, 27 december, met de boot naar Penang. Wat een mensenmassa. Er gaan zelfs twee boten. Toeristen staan in de rij, de Maleiers mogen doorlopen. Eigen volk eerst.
We staan in de rij net om in te stappen, is de boot vol. Staan we ineens achteraan voor de andere boot. 
Om half 1 vertrekken we dan eindelijk. De zee is kalm.
Onderweg zet de schipper drie keer de boot stil. We zitten onderin, dus om de golven te zien, moeten we staan. Maar er zijn geen golven. Het lijkt wel een blauwe biljartlaken.
Zijstroming, onderstroming?

Voor ons in de boot zit een Nederlandse familie. Ze waren een paar dagen aan de overkant, Rebak Marina Resort. Ze lagen op het strand toen de golven kwamen. De golven hebben wel het strand bereikt, maar er was geen gevaar.
We bereiken Penang na 2½ uur, de Komtar valt direct op. En ook de vele andere hoge gebouwen. Wat een kontrast met Langkawi. Met de taxi gaan we naar Batu Ferringhi. De taxichauffeur, een Indiër, praat honderduit over het gebeuren
op Penang.
Thirty people killed. Many people missing. The tsunami hit Indonesia, Sri Lanka, Thailand very bad.
Ik vraag hem wat tsunami betekent. High waves, 5 to 10 meter. Het is ons nu helemaal duidelijk. We gaan een groot stuk binnendoor, want Gurney Drive is voor een groot gedeelte afgesloten.

"I show you Tanjung Tokong".
Daar aangekomen zien we een complete chaos.
Huizen zijn verwoest, wat over blijft is een hoopje planken. Je ziet mensen met emmers water sjouwen. Stenen afzetblokken zij van hun plaats gerukt.
Vlak voor Batu Ferringhi, komen we bij een klein baaitje aan. Het is afgezet met zwartgele lint. We zien beneden een reddingsploeg bezig. Er staan enkele ambulances en politieauto's en heel veel security mensen. We worden gemaand om snel door te rijden.

Thirty people killed here, because nice for swimming, many people in the sea, public holiday, some people are missing.
De chauffeur krijgt onderweg nog 2 keer zijn vrouw aan de lijn, praat nog sneller in zin eigen taal, Indiaas denk ik. Het is toch raar als hij vraagt waar je vandaan komt en wij vragen waar hij vandaan komt.
  Tanjong Tokong

Hij heeft bij de jeti afgesproken met toeristen voor een tour. Maar die zijn niet komen opdagen.
"They promise, I trust".
Ik zeg dat niet alle toeristen even betrouwbaar zijn. Volgende keer moet je eerst een beetje geld vragen, dan komen  ze wel, of je moet ze ophalen bij hun hotel. Dit was hem nog niet eerder overkomen, toeristen uit Australië.

We worden bij ons hotel afgezet, Sri Sayang Appartment. De chauffeur geeft ons zijn visitekaartje. Als we een keer een tourtje willen maken voor 2 of 3 uur, dan moeten we maar even bellen. Hij had het over Butterfly Garden, Batik Factory, Penang Hill en een paar tempels.

Wat een hoge toren, 33 hoog, wij zitten op de 19e. Een prachtig uitzicht over de baai.
Niets op het water, geen boot, niks.

We doen de tv aan en zien beelden van CNN Asia. We zijn nu pas doordrongen van het feit wat er is gebeurd. Een complete zeeramp. We komen net van zee, de schrik slaat toe. Tjonge, tjonge, wat een beelden. We gaan een half uurtje later naar beneden, spullen in de kluis en even pinnen.  Tegenover de foodcourt wordt aan de balie gezegd.
Zo gezegd, zo gedaan en we gaan het strand op. We lopen het straatje bij Golden Sands in. Ziet er verlaten uit. We worden op het strand meteen aangehouden door een strandjongen, een bolle met lang haar.
Where were you yesterday? Pantai Cenang, Langkawi, but we were in Kuah-town. Hij vertelt wat er hier is gebeurd. "The sea was gone and came back. Nobody expect. Waves 5 meter at 12 thirty, some people in hospital, I don't know live or die. No boats in the sea, because people are missing. Two days no business".
We lopen verder en zien overal puin op het strand. Over de hele baai zien we maar een paar toeristen. De strandpolitie zegt ons niet in de zee te gaan, er worden meer golven verwacht. Veel resorts zijn aan de  strandkant afgezet met lint, overal waarschuwingsborden om het resort niet af te gaan. Groepjes mensen druk pratend en bewakend personeel die alles in de gaten hoeden. We gaan bij Holliday Inn ook maar meteen het strand af.

Het is nu 5 uur en het lijkt ons verstandig om met Nederland te bellen. We kunnen vanuit onze hotelkamer bellen met de telefoonkaart. Iedereen heeft in de zenuwen gezeten. Familie heeft met elkaar gebeld, de buren, vrienden, het werk, de voetbalclub. Zelfs de ANWB is gebeld voor informatie. Kom maar zo snel mogelijk naar huis. Wij uitleggen waar we zijn, we bellen morgen wel terug wat we doen. Hier is het wel te overzien. Ja, maar er komen nog naschokken.

Later op de avond zien we de verschrikkelijke beelden vanuit Banda Aceh, Sri Lanka, Thailand, Maldiven. CNN Asia zendt 24 uur non-stop uit. Larry King praat met verslaggevers ter plekke. De laatste 10 jaar zijn we 6 keer in Azië geweest. Op Sumatra, ten zuiden van Aceh. In Thailand. Patong Beach op Phuket. Aonang Beach in Krabi. Koh Phi Phi, helemaal verwoest.  Ik bel mijn oudste zuster. Mijn neef Tim bevindt zich met zijn vriendin in Zuid-Thailand. Op het moment van de tsunami, waren ze in zee, hoor ik. Ze zijn op tijd van het strand gegaan. Een Australiër had op internet gekeken en heeft iedereen gewaarschuwd.

Nabij Miami Beach   Ze waren op een klein eilandje, om de drukte van Phuket te ontvluchten. De bedoeling was om naar Phi Phi te gaan, maar de wachttijd was te lang. De toeristen renden van het strand af richting hotels achteraf. Niemand gewond, het strand was op tijd schoon.

We overleggen samen wat te doen en besluiten al snel om toch maar te blijven. Het leven op Penang gaat gewoon door. Dat merken we als we de nightmarket opgaan. Wat een horde toeristen. Ook heel veel Nederlanders. Een markt trekt Nederlanders op de een of andere manier altijd aan. Veel toeristen zijn 2e Kerstdag aangekomen. Touroperators en vliegmaatschappijen hebben gigantische aanbiedingen bij vertrek op 1e Kerstdag. Dat hebben we op internet gezien. Twee weken Penang en terug. Je ziet op tv dan ook beelden van reddingsploegen die aan het werk zijn.

Even verderop zie je toeristen op het strand een feestje bouwen. Zijn net aangekomen. Ook minister Remkes is 2e Kerstdag in Thailand aangekomen. Ik heb niets met zijn partij, maar ik vind wel dat hij er verstandig aan gedaan heeft om niet direct naar de getroffen gebieden te gaan. De hulporganisaties moeten hun werk goed kunnen doen,zonder dat een minister ze voor de voeten loopt. Zijn gezin is natuurlijk ook op vakantie, maar misschien had hij wel iets eerder kunnen gaan kijken.

De volgende dag, dinsdag 28 december, gaan we met de bus naar Gurney Plaza. De baliemedewerkster legt uit hoe en waar. De eerste shopping mall is Island, de tweede is Gurney Plaza, de derde de Komtar. We kiezen voor Gurney. Onderweg zien we nog steeds reddingsploegen bezig. De baai, waarover de taxichauffeur gisteren heeft verteld, blijkt Miami Bay te zijn.
We zien het op een bord staan. De bus staat even stil. Ramptoeristen nemen foto's, de politie vindt het best, de lokale bevolking praat, de stallen doen goede zaken. We vragen aan Chinese jongelui waar we uit moeten stappen. We volgen andere toeristen richting Gurney Plaza. Het is nog een eindje lopen. Veel modder, het water heeft zelfs de rotonde bereikt.
De taxi's mogen niet voor de deur stoppen.

Gurney Drive is aan weerszijden met dranghekken afgezet. Security houdt een en ander in de gaten. We lopen naar de kade. Een en al smerigheid in het water. We zien een grote zandvlakte met bulldozers en vrachtwagens. Hier en daar liggen stukgeslagen vissersbootjes. Overal bouwmateriaal. Zijn ze al een tijdje bezig om op de zandvlakte te bouwen, we we zien een asfaltweg en een stukje viaduct. We zijn vergeten te vragen wat.
Schoonmaakploegen en watervegers doen hun werk.

Woensdag 29 december zijn we met de taxi naar Gurney Plaza gegaan. De chauffeur vraagt of we foto's willen nemen bij Miami Bay. Reddingsploegen zijn nog steeds bezig. Er worden nog 4 mensen vermist. We zien uit de taxi dat iemand uit een reddingsboot wordt gehaald. We vragen de chauffeur om maar door te rijden. We vinden het niet gepast om foto's te nemen. We zijn toch geen ramptoeristen.

Gurney Drive

Het grootste gedeelte van Gurney Drive is weer opengesteld. We worden voor de deur van de Plaza afgezet. Terug weer met de bus. In de namiddag gaan we nog even op het strand kijken. De bolle strandjongen zegt dat de boten weer de zee op mogen. Er wordt nog één iemand vermist.
But Batu Ferringhi is free.
We lopen bij Shangri-La en zien dat het hele complex met golfplaten is afgezet. Het resort lijkt helemaal dicht.
Not the waves, but crash between government and management.
Hij slaat zijn rechtervuist in zijn linker handpalm.
Closed for one month.
Politics.
Hier en daar liggen toeristen op het strand. Er komt langzaam leven in de brouwerij. Het straatje bij Golden Sands is levendig. Verkopers openen hun winkeltjes, batik, horloges, tassen, schoenen, strandkleding etc. We nemen een biertje op een stenen terras bij een aardige, oude Chinese man. 's Avonds even naar huis bellen, pa is jarig. Alles goed, het is hier warm.
In Nederland heeft het gesneeuwd, het vriest.

Donderdag 30 december. We kunnen naar het strand. Alle toeristen van de resorts hebben weer toegang tot het strand. Alles lijkt weer normaal. Er komen strandjongens naar ons toe.
"Boss, madam, jetski, parasail, horse ride?"
"No, thank you".
We lopen verder langs enkele resorts en hotels. Golden Sands, Lone Pine, Holiday Inn, Parkroyal en Casuarina. Het strand is goed bezet, alleen moet er nog veel puin worden geruimd.

In de krant lezen we dat alle activiteiten rond de jaarwisseling in de getroffen gebieden worden gestaakt. Enkele landen overwegen om op 12 uur één minuut stilte te houden. Wij zitten in een klein openluchtbarretje tegenover Golden Sands. De jaarwisseling is somber, de bar zit wel vol toeristen. Happy Newyear. We genieten nog enkele dagen van het strand en de zee, maar het is natuurlijk anders dan vóór 2e Kerstdag.

Maandag 3 januari vliegen we terug naar Singapore. Dinsdagnacht via Frankfurt naar Amsterdam.  Op Schiphol hebben we de eerste euro's in een collectebus gestopt. Jeannette legt in een paar zinnen uit, wat we hebben meegemaakt. Onderweg naar Zwolle wordt de trein om 12 uur 3 minuten stilgezet ter nagedachtenis voor de slachtoffers van de tsunami. Thuis aangekomen, worden we op de hoogte gesteld van de landelijke actie.
We vertellen ons verhaal aan de buren, familie, sportvrienden, etc.

Tijdens vakanties in Azië hebben we vaak uit moeten leggen, waar Nederland precies ligt. Mensen denken vaak dat Europa één rijk land is. Dan leg ik uit hoe Europa eruit ziet.
The Netherlands, Holland, a small country with a big mouth.
Giro 555, waar een klein land groot in kan zijn. Ja, een ramp meemaken is nooit fijn, waar het ook is. We zien nu beelden van overstromingen in Groot Brittannië en de aardbeving in Californie.
We zijn toch gebleven, omdat we geen onveilig gevoel hadden.
De vakantie hebben we toch op een fijne manier kunnen afmaken.

Jeannette en Alfred de Mooy, Zwolle.

Alfred de Mooy

 

 

 

Web Analytics Made Easy -
StatCounter
Copyright © 2001 - 2024 WINT All Rights Reserved. | Privacy Policy | Facebook: https://www.facebook.com/malaysite