MALAYSIA
SITE

 
Reisverslagen

-- Ton en Ria
-- Ed Verwoerd
-- Pieter
-- Linda & Ward
-- Martin & Ineke
-- Vera en Denis
-- Carola Rood
-- Hanneke en Wil (deel 1)
-- Hanneke en Wil (deel 2)
-- Kala Chielens
-- Alfred de Mooy - tsunami
-- Alfred de Mooy - de reis
-- Esther en Arno
-- Lorette de Ploeg
-- Jurn Verschraegen
-- René en Renate de Burger
-- Eveline Wiertz
 
Algemeen
Jungle
Kuala Lumpur
Penang
Langkawi
Melaka
De Eilanden
De Highlands
De Westkust
De Oostkust
Johor
Kedah
Kelantan
Labuan
Negeri Sembilan
Pahang
Perak
Perlis
Sabah
Sarawak
Selangor
Singapore
Terengganu
Kids Club Maleisië
Auto/Bus/Trein
Hotels Reserveren

De Maleise Keuken
Golf & Golf Clubs
Rondreis Maleisië
Links
Contact
 



 

Reisverslag
Alfred de Mooy
Palawan Beach - Sentosa

 

 

VAKANTIE !

In het voorjaar van 2004 hebben we besloten om maar een keer rond de kerstdagen op vakantie te gaan. Weer naar Azië, waar we al 5 keer zijn geweest, 2x in Indonesië en 3x in Thailand. Dus was het nu de beurt aan een ander land.
Maleisië was meteen al de eerste keus. Daarna surfen op internet voor informatie over het land. www.malaysiasite.nl , opgemaakt door Ben van Wijnen. Boordevol info en tips. Ook Engelstalige websites geraadpleegd. Wekenlang op internet gekeken.
Reisverslagen van anderen gelezen. Ontzettend veel uitgeprint en in mapjes bewaard. Dan naar de ANWB. De Lonely Planet mag niet ontbreken, ook een Nederlandstalige uitgave van Dominicus meegenomen. En natuurlijk de landkaart.
Mijn vrouw Jeannette en ik reizen altijd individueel verzorgd via een Nederlands reisbureau ter plekke of we zoeken het lekker zelf uit. Sommige boekingen zijn via internet gegaan. Tot nu toe hebben we niet één probleem meegemaakt.

We komen er snel achter, dat we in een dure periode reizen. Het is hoogseizoen. De prijzen van vliegtickets en hotels zijn verhoogd. In de zomer hebben we via Monty's Travel Service een ticket aangeschaft met een fikse korting, kale prijs € 659, maar dan wel via Frankfurt naar Singapore. De website is gekoppeld aan vliegtarieven.nl. Inclusief airport tax, admin.k. en security bel. Totaal € 1447,54 voor 2 personen.
We moesten binnen 48 uur beslissen en het totaalbedrag binnen één week overmaken. Vertek maandag 13 december, terugreis dinsdag 4 januari om 23.59 u.
Met inclusief Amsterdam - Frankfurt en terug. Een koopje in deze periode.

Bij de ANWB hebben we al jarenlang een reis- en annuleringsverzekering met werelddekking, dus deze kosten bleven ons bespaard.
Laten we dit maar doen, vanuit Singapore ben je zo in Maleisië, zeiden we.

De volgende stap. Me mailen naar de toeristenbureaus van Maleisië en Singapore en krijgen een schat aan informatie: folders over bezienswaardigheden, dagtochten, shopping malls, plattegronden, natuurgebieden, etc, etc. Dan stellen we onze eisen.* In een nieuw land blijven we de eerste keer altijd lang in de hoofdstad.

 

Een droom?  Een Heineken-kerstboom!
Heineken Kerstboom

* Wij houden van eilanden.
* Waar is het regentijd?
* We willen eerst naar het strand, daarna naar de stad. Acclimatiseren heet dat.
* We huren zelf geen auto, maar maken gebruik van het openbaar vervoer: bus, boot, trein, taxi,
   vliegtuig.

Eerst Singapore. Er blijkt op Sentosa Island een kunstmatig strand te zijn. Het zand is uit Indonesië ingevoerd. Mooi voor de eerste drie dagen om uit te rusten. Daarna Maleisië. We denken aan Tioman, Kuantan, Kuala Lumpur, Pangkor, Pulau Besar, Malacca, Langkawi, Penang, Cameron Highlands, Port Dickson en Taman Negara. Met het vliegtuig naar Kuching, Sarawak, Oost-Maleisië?

In Singapore 4 nachten en op de terugweg 1 nacht. Kuala Lumpur moeten we rustig bekijken, dus ook 5 nachten. Blijft over 11 nachten voor de rest. Met Ben van Wijnen gemaild. Het is regentijd in de oostelijke gebieden.
Het is beter om in een andere periode te gaan, ook de oostkust van de het westelijk gedeelte overslaan. Er kunnen slagregens ontstaan die soms dagen duren. Port Dickson kan je ook rustig overslaan.
Cameron Highlands, mijn broer is er in september geweest. Was niet zo veel bijzonders. Trouwens, theeplantages hebben we op Java al gezien. Taman Negara duurt 2 of 3 dagen. Doen we de volgende keer. Malacca, daar moeten we naartoe. In combinatie met Pulau Besar. Daarna Penang. Staat bovenaan ons lijstje. Malacca kan ook op één dag, vanuit KL.
Optie 2 is Pangkor met Penang. Optie 3 is Langkawi en Penang. Langkawi is dutyfree. Op Penang is veel te beleven. Penang 7 nachten, Langkawi 4, hebben we besloten.

De volgende stap. Het vervoer. Van Singapore naar KL kunnen we met de bus doen. Met de NICE / Plusliner. Een uur of 5 in de bus, met de trein kan ook, maar dat duurt langer. KL - Langkawi en Penang - Singapore doen we met het vliegtuig.
De websites van Air Asia, Singapore Airlines en Malaysian Airlines bekeken, Air Asia is wel héél goedkoop. Langkawi - Penang wordt een zeereisje. We weten inmiddels de exacte reisdagen en de prijzen.

Inmiddels raken alle mappen een beetje vol. Voor elke bestemming een aparte map. Eén voor vervoer: trein, bus, boot en vliegtuig en één voor Kuala Lumpur, Langkawi, Penang en Singapore. Ontzettend veel uitgeprint vanaf de website van Ben van Wijnen. We hebben Lonely Planet meegenomen, maar eigenlijk helemaal niet gebruikt.

De laatste stap. De hotels. We hebben in 5-sterren resorts gezeten. In guesthouses en alles wat er tussen zit.
Rammelende airco's, waar de ijspegels van afvliegen, lampen die het niet doen, piepende deuren, ontbreken van warm water, doorgezakte matrassen, vieze muren, lekkende koelkast, balkon met zeezicht, waar het zicht ontbreekt door de bomen, enz. Alles moet je een keer meemaken.
Mooie plaatjes, als je aankomt valt het tegen. En ook de 4- en 5 sterren. Wij verblijven in middenklassenhotels en resorts. Drie sterren is genoeg. Ik wil 's avonds in een korte broek een hapje eten, dus de sjieke en wat duurdere restaurants zijn ook niet aan ons besteed. Tegenwoordig hebben we internet. Hotels kunnen online worden geboekt. We hebben nog nooit met een creditcard geboekt, dus ook deze keer niet. Je leest wel eens rare dingen over fraude met creditcards in Azië. 
Gewoon naar de bank om uitleg gevraagd en via internet banking alles betaald. Eerst een email gestuurd voor hotelinfo, prijs in de betreffende periode, confirmed booking reservation, het bedrag overmaken in vreemde valuta naar de bank in het buitenland met een bank- of swiftcode.
Voor Maleisië moet het bedrag in Euro worden overgemaakt. Je kijkt dan naar de koers van de dag. Maak je toch iets te weinig of te veel over, het juiste bedrag wordt later van de rekening gehaald.
In de meeste landen, kan in de valuta van het land worden betaald, zoals ook in Singapore. De bankafschrift dient te worden gefaxt. Dit is verplicht. Als de bedragen binnen zijn dan volgt de bevestiging en de hotelvoucher via fax of email. Fax gaat veel sneller, je krijgt meteen antwoord.

SINGAPORE  14/12 - 18/12
Singapore is een schone stad, alles is goed geregeld, je hebt het gevoel in een Europese stad te zijn.

De bevolking is aardig, bijna allemaal van Chinese afkomst. Daarnaast Indiërs, Maleiers, Indonesiërs. Ook zijn er veel Australiërs en Britten die er werken. S. was tot 1947 een Britse kolonie.
Wij hebben gekozen voor Sentosa Island, vanwege het strand. We verbleven in Sijori Resort, 3 sterren. Sentosa is mooi om te beginnen, aan het strand in de schaduw wennen aan de klimaatsverandering.
Op het perron in Zwolle was het 3 graden. Een dag later op Changi Airport in S. 29 graden. Met de limousine, in dit geval met een originele, beige Londoncab, zijn we naar ons resort gebracht voor $ 35 Singaporese dollars. De $ was op het moment 2,17 voor een Euro. Dus om het makkelijk te maken hebben we onze ouderwetse gulden als maatstaf gebruikt. Een $ gelijk aan een gulden, dus iets minder dan 0,50 €.
Er zijn wel goedkopere manieren om naar in de binnenstad te komen. Met de gewone taxi, bus of metro. Wij maken altijd gebruik van de limousine airport service bij aankomst op de internationale luchthaven.
Je betaalt wel iets  meer, maar je zit dan wel comfortabel, het is de snelste manier om te reizen en je hebt geen gesjouw met de koffers

 

de Merlion

.
In het vliegtuig van Frankfurt naar Singapore hebben we goed kunnen slapen. Een ideale vertrektijd, 's avonds om 22.00 uur. Vliegduur 11 uurtjes, om 4 uur plaatselijke tijd zijn we geland, tijdsverschil 7 uur, later.
De zonsondergang is tussen 7 uur en half acht. We zijn maar meteen even op het strand geweest. Supermarkten zijn er niet, maar op het strand was er wel een 7 - Eleven. Ding - Dong. Bekend geluidje. Volgens mij bevindt zich door heel Azië om de 500 mtr een 7-Eleven. We hebben daar ook anti-muggenspray gekocht van het merk Tiger.
Een mengelmoesje van citronella, kamfer en menthol. Dit is ons zeer goed bevallen. Alleen op Langkawi zijn we een paar keer gestoken. Muggenmelk van het merk Jaico werkt ook goed. Hebben we voorgaande vakanties meegenomen. Als je dan toch wordt geprikt, dan kan je tegen het krabben Prikweg gebruiken, een homeopathische roller.
We hadden een lege koelkast op de kamer, dus die hebben we ook maar gevuld. Water, frisdrank en Tiger Beer. Een blikje kost 3 euro. Maar dit wisten we.  
We hebben meteen maar een terrasje gepikt, 2 pints of jugs voor $16 excl. tax bijna $18. Dat doe je dus maar één keer. We waren trouwens met nog een stel de enige gasten. De volgende dagen bleef het opvallend leeg.
's Avonds nog wat gewandeld en daarna op tijd in de veren.


Woensdag 15 december hebben we de omgeving een beetje verkend. Om 10 uur 's morgens was het al 32 graden. Bloedheet. Kraakhelder. Sijori Resort bevindt zich bij het boegbeeld van Sentosa, de Merlion. Een stenen beeld van een meter of 15. Het onderste gedeelte is een vis of een meermin, het bovenste een leeuw.
Men kan naar boven voor een panoramisch uitzicht over Sentosa, de haven en het vasteland. Daar begint ook de Merlion Walk naar de haven van Sentosa. Je kan Sentosa op 3 manieren bereiken, met het openbaar vervooer, met een  bootje of met de kabelbaan. Deze stopt bij de haven aan de overkant en op Mount Faber,  een heuveltje achter de haven. Vlakbij de haven is een food court, een soort hawker stall. Hier hebben we elke avond gegeten. Niet duur en erg lekker.  Verder is er de Sky Tower. Met een soort discus om een lange paal van ongeveer 100 mtr hoog, wordt je naar boven gebracht. Daar aangekomen blijft de schijf ronddraaien.  Een andere attractie is Underwater World / Dolphin Lagoon. Er zijn per dag 4 shows. Ook is er nog Fort Siloso en 's avonds The Musical Fountain. Sentosa is een attractiepark met veel schaduwrijke wandelpaden. De entree voor het eiland bedraagt $2 p.p. Voor enkele attracties moet apart worden betaald. Fort Siloso $8, Sky Tower $10, Cable Car $9 voor 4 stations, Underwater  World en Dolphin Lagoon samen $18,  Merlion en Walk $8. Gratis zijn de Musical Fountain, Bird Encounters, Cinamania, Vulcanoland, Butterfly Park, Nature Walk, Animal Encounters, Southern most point of Asia, Trapeze en Spa Botanica. Er zijn drie stranden: Siloso, Palawan en Tanjong. Op Palawan Beach is een uitkijktoren op een eilandje. Met een soort canopy walk kom je aan de overkant. Een bordje geeft aan dat we ons aan de most southern point of Asia bevinden. Er zijn een vijftal strandpaviljoens op de diverse stranden. Met een monorail kan je heel Sentosa rond. Er zijn 6 stations. Er rijdt een treintje van het ene naar het andere strand. Beide zijn gratis.  De resorts op het eiland zijn Sijori Risort, Sentosa Resort and Spa, Shangri -  La's Rasa. Wij hebben gekozen voor Sijori Resort, $138 per nacht, ongeveer €67. Voor de andere resorts moet je ongeveer rekenen op 100-150 Euro per nacht. Maar dan heb je wel 5 sterren! In het midden- en laagseizoen zijn de hotels goedkoper.

Er gaan shuttlebussen naar het vasteland. Ook zijn er Sentosa bussen die heen en weer rijden. De website www.sentosa.com.sg  geeft aktuele informatie over  het eiland.
De hotels in Singapore en Kuala Lumpur hebben we geboekt via de website op deze site. De stad Singapore wordt beschreven in het laatste blok.

Kuala Lumpur  18/12 - 23/12

Zaterdag 18 december zijn we naar Kuala Lumpur gereisd.De donderdag daarvoor hebben we in het Copthorne Orchid Hotel een ticket voor de bus naar KL gekocht. Weer op de website van Ben van Wijnen hebben we informatie gevonden over reismogelijkheden naar Kuala Lumpur.  Via www.plusliner.com  hebben we zodoende een busticket aangeschaft. Er zijn 3 typen bussen. De Plusliner, de meer luxe Nice 1 en de Nice 2 doubledecker. De bussen voor zaterdagmorgen waren al volgeboekt. Om 13:30 konden we met de doubledecker vertrekken. Kosten $47 p.p. N I C E staat voor National Interstate Coach Executive. Je kan ook reizen van bijv. Kuala Lumpur naar Penang. Reismogelijkheden, -tijden en -kosten zijn op de website te vinden.

We zijn zaterdag op tijd vanuit Sentosa vertrokken, om nog even naar de  binnenstad van Singapore te gaan. De bijrijder van de bus voor vertrek om 11:30 liep te zoeken naar de laatste 4 passagiers, maar kon ze niet vinden. Ze waren gewoon te laat. Ik met de kaartjes naar 'm toe. Als ze niet op tijd komen, kunnen wij dan niet om 11:30 mee?Ja, we wachten tot 11:30, als ze er niet zijn, dan kunt U mee. Ze kwamen dus niet. De bijrijder veranderde de tijden op onze tickets en we konden instappen.De koffers werden al uit onze handen genomen. De bus reed meteen weg. We zaten in het benedengedeelte. Daar was plaats voor 6 personen.Er waren nog 2 andere passagiers. Wat een ruimte hadden we. Even later kregen we een blikje Nescafé met een cake. De cake ging er wel in, een beetje doorgespoeld met water. We hebben altijd water bij ons. De nescafé hebben we in de tas bewaard en in ons hotel in KL gedropt.

Aan de grens de check-out voor Singapore. Daarna de zeestraat van Singapore over en we kwamen bij een checkpoint voor Maleisië, vlakbij Johor Bahru. Alle koffers uit de bus, opnieuw inchecken. De bus moest 10 minuten op ons wachten, we waren de inreisformulieren nog aan het invullen. We waren de enige niet-Aziaten in de bus, het leek of de anderen gewoon door konden lopen. De bijrijder wachtte ons al op.

Even later werd gestopt en werd proviand aan boord gehaald. We kregen een warme hap, mihoen met ei en een stukje kip. Lekker. De andere 2 reisgezellen legden het naast hun neer. Ze keken op een manier naar het bakje eten, alsof ze het al voor de honderdste keer hadden gekregen. Maar ze namen het wel mee. Om een uur of 3 hadden we een sanitaire stop, hoewel er in de bus een toilet aanwezig was. Bij een stalletje hebben we wat water, verse ananas en kroepoek gekocht. Lekker voor onderweg. De vierbaansweg is de Expressway, een snelweg van noord naar zuid. Onderweg hebben we zeker een half uur in de file gestaan. Er was op onze weghelft een auto over de kop geslagen. Politie- en ziekenauto reden ons voorbij. We zagen later de auto nog, ondersteboven en totall loss.

Om half 5 kwamen we in de buitenwijken van KL. In de verte 2 hoge torens, de Petronas Towers en de KL Tower, de telecommunicatietoren. Om 5 uur kwamen we op onze eindbestemming, tegenover het oude station. Voor 15 Ringgit werden we naar ons hotel gebracht. Voor één Euro hebben we 5 Ringgit gekregen bij het Grenswisselkantoor in Zwolle. Dat was een aanbieding, een gunstige koers, zonder provisie en aankoopbonnetje. In heel Maleisië hebben we hetzelfde gekregen. De taxi dus 3 euro. Het was wel een privétaxi. De chauffeur, een Indiër, leek zojuist van zijn werk te komen. Een vrij nieuwe auto. Hij leek ons wel betrouwbaar. Iedereen stapte in een privétaxi, deze stonden netjes achter elkaar geparkeerd. Een gewone taxi was nergens te zien. Snel ingestapt, want de volgende taxi wachtte al weer. Geen tijd meer om een mooie foto te maken van het oude station. J. zei, nou daar komen we nog wel een keer. Hotel Dorsett Regency, Jalan Imbi, Bukit Bintang Area, please. Het centrum van KL wordt ook welThe Golden Triangle genoemd.

 
Net als in Singapore, veel kerstversiering in de binnenstad. Mooi sfeertje. We stonden vaak stil. Traffic jam, Saturday, many cars. Hé, daar is Petaling Street. China town, nightmarket. Moeten we van de week ook nog naar toe. We doen de eerste indrukken op. Niet zo schoon als Singapore, schoner dan Medan, Jakarta en Bangkok. Andere Aziatische steden waar we zijn geweest. Al met al kwamen we een half uur later bij ons hotel aan. Even ingecheckt en we kregen de sleutel. 2805. Het hotel is 29 hoog en wij hadden nummer 5 op de 28ste. Zo hoog hebben we nog nooit gezeten. Borg 300 ringgit. We zagen op de website wel een foto, maar alleen het bovenste gedeelte stond erop. Dachten we dat het 10 hoog was of zo. Maar wel een mooi uitzicht.

Ruime kamer voor € 45 per nacht voor 2 personen met een goed ontbijt.  Alles zag er goed uit, dat mag ook wel voor een 4-sterrenhotel.
Later hebben we een biertje gedronken bij een Engelse pub en lekker geslenterd over de Bintang Walk.
Gezellig, kerstbomen, lichtjes en liedjes. Het viel meteen op, dat Kuala Lumpur goedkoper was dan Singapore.
Even de map erbij gehaald. De malls liggen bij elkaar:
KL Plaza, Lot 10, BB Plaza, Sungei Wang en Imbi Plaza
.
Bij Kentucky Fried Chicken moeten we vanavond oversteken en dan de eerste weg linksaf.
Dat is Jalan Alor, waar je lekker van de stalletjes kan eten. Wat een mensenmassa, natuurlijk, het is zaterdag.

  Bukit Bintang

De prijzen. Als je een hotel boekt of bij een restaurant eet of een terrasje pikt, moet je over de prijs vaak belasting betalen en servicekosten. De belasting, de VAT, is 10 %. De service charge is 6 %. Deze worden aangeduid met plusjes. Voorbeeld: het bedrag is MYR 100 only, je betaalt dan 100 ringgit. MYR 100 +, de kosten zijn dan 100 + 10 % = 110 rinngit MYR 100 ++, het totale bedrag is dan 100 + 16% is 116 ringgit.  Je leest het vaak op de menukaart, onderin de kleine lettertjes, VAT and service charge included or not included. Bij de stallen heb je hier geen last van. Ook bij sommige supermarkten of winkels in de malls betaal je deze extra kosten.

's Avonds zijn we naar Jalan Alor gewandeld, rustig lopend vanaf ons hotel ongeveer een kwartiertje. Ons hotel bevindt zich achter de Marriott en de Westin. We liepen eerst langs alle stallen, helemaal tot aan het einde van de straat en weer terug. We gingen zitten bij een willekeurige stal ter hoogte van hotel Seasons View. Daar zouden we eerst naar toe gaan. Maar goed, dat we het niet gedaan hebben, toch een drukke straat en dan die horde etende toeristen. We hebben lekker gegeten: nasi goreng met garnalen, sambal pak soi ( Chinese kool ), mihoen goreng met stukjes kip en natuurlijk een Tigerbiertje. Een driekwart literfles voor 15 ringgit, 3 euro en lekker koud. Bij de bocht hebben we nog een lekker stukje durian (stinkvrucht) gegeten. Je moet er van houden. Een bakje vol voor één euro. Een hele kost 3 euro. In Nederland betaal je gemiddeld 15 tot 20 euro. Voor al het eten en drinken hebben we 40 ringgit uitgegeven, dat komt neer op 8 euro. En het was uitstekend.

Op de kamer hebben we over de komende dagen overlegd. Wat zullen we gaan doen. We hebben nog 4 hele dagen. Een dag naar Malacca, dus blijven er nog 3 over. De beide torens, Petaling Street, de shopping malls, we moeten nog ergens een vliegticket kopen, Central Market, misschien een stadstour, de Batu Caves, Mines Resort, waar je met een bootje door de mall vaart.

De volgende morgen, het is zondag, staan we bijna een half uur in de rij voor ons ontbijt. Er zijn dit weekend veel toeristen aangekomen. In de rij stond ook een bejaard Indisch echtpaar. Ze waren op doorreis naar familie in Jakarta. Ze zijn op Langkawi geweest, Rhu Resort. Ze vonden de afstanden wel lang Taman Negara zijn ze ook geweest, 3 dagen in de regen en in de bush bush. Na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar een travel agency.  Ze waren allemaal gesloten, ook die in de malls. Zelfs het postkantoor was dicht. Aan de balie van ons hotel hebben we gevraagd, of er ergens een kantoor van
Air Asia
in de buurt was. Er werd meteen getelefoneerd. Het hoofdkantoor bleek in Subang te zijn, de travel agent in BB Plaza is op zondag gesloten. Dus morgen dan maar.  's Middags de 3 shopping malls bezocht. BB Plaza, Lot 10 en Sungei Wang. Winkel in, winkel uit. We hebben de ansichtkaarten gekocht, ik ben er naar de kapper geweest voor 3 euro en we hebben wat dingen gekocht voor onszelf. We zijn doorgegaan tot onze voeten het begaven. In Sungei Wang hebben we in de foodcourt een lekker broodje kebab gegeten met wat vers uitgeperste jeruk ( kleine, zoete sinaasappels ). Veel kerstversiering in alle malls. Sfeervol.

's Avonds zijn we met de taxi naar Petaling Streetgegaan, de avondmarktvan Chinatown. Eerst hebben we wat lekkers gegeten. Saté ayam, sambal kang kung( kruising tussen boontjes en spinazie ) en ayam rujak (hete kip) . Daarna een terrasje gepikt. We hoorden vaak Nederlands, ja natuurlijk, we waren op de markt.Wat een stallen, van alles te koop. Horloges, gekopieerde cd's en dvd's, beelden, houtsnijwerk, kleding, tassen, souvenirs, strandspullen en weet ik veel wat nog meer. Enkele politiemensen keken lachend toe, een agente vond een mooie namaakhorloge van Gucci, kreeg het cadeau. De standhouders met cd en dvd hadden ook niks te vrezen. Af en toe iets weggeven doet toch wonderen. Is dit corruptie of is dit vredelievendheid. De agent schrijft een boete uit, de stalhouder moet vertrekken, de volgende dag keert hij weer terug met zijn spullen. Of de agent vraagt om een dvd-tje of horloge en de stalhouder mag blijven staan. U mag het zeggen. Wij en andere toeristen zeggen natuurlijk ach, laat ze toch gaan.

Nabij Bukit Bintang

Het was benauwd in de paadjes, het had zojuist een beetje geregend. Op sommige plekken, kon je elkaar nauwelijks passeren. Maar wel heel leuk. Op de terugweg weer een taxi genomen. 15 ringgit, sir. Ik zei, yesterday and today it was 10, naast ons stond een groepje jongelui van Chinese komaf, hielden de volgende taxi aan, zeiden tegen de chauffeur wat in het Chinees en we konden mee voor 10 ringgit. De eerste taxichauffeur reed boos weg. Jongens, geen ruzie maken, riepen we in het Nederlands. Waar hebben we het over, zei ik in de taxi, 2 of 3 euro. Hij vroeg 15 omdat het regende. Laten we de volgende keer maar gewoon instappen. Zijn Chinezen, Maleiers en Indiërs elkaars concurrenten ? Is er een strijd gaande tussen de 3 bevolkingsgroepen? Nee, toch.

Maandag 20 december. Vroeg uit de veren. Vandaag was de dag voor in ieder geval de Petronas Twin Towers. De taxichauffeur van gisteren zei dat je vóór 10 uur een ticket moet halen. Per dag laten ze een bepaalde hoeveelheid mensen per kwartier naar boven. We gingen eerst maar de ticket naar Penang reserveren. Om half 10 bij de travel agent aangekomen, bleek het kantoor nog niet open te zijn. Na een uur slenteren door BB Plaza ging eindelijk het kantoor open. De ticket van Air Asia was duurder dan op de website. De baliemedewerkster legde ons uit, dat een online booking goedkoop is, via het kantoor komen er provisiekosten bij voor de travel agent. Dat scheelde zo'n 150 ringgit. Malaysia Airlines had weer een goedkoper tarief dan op de website. De morgenvlucht naar Langkawi was volgeboekt, de middagvlucht hebben we toen maar genomen. 2 Tickets voor totaal 432 ringgit, € 87. Ongeveer hetzelfde tarief als online via Air Asia. Een online booking gaat met een creditcard, de ticket kan je dan ergens op een kantoor ophalen. In deze periode zijn de tickets van Air Asia niet veel goedkoper, in het laagseizoen vlieg je bijna voor niets.

We gingen wandelend naar de Petronas Towers, een minuut of 20. We kwamen binnen en liepen naar de ticket counter. Dicht. Te laat, dachten we. Monday closed stond op een bord. We hebben een beetje gewandeld door de Suria KLCC, het winkelcentrum. Luxe merkartikelen, niet voor de gewone beurs. Pech gehad, volgende keer beter. We hebben een taxi genomen naar Central Market, een overdekte markt van twee verdiepingen. De taxi had een meter. Deze stond op 2 ringgit 40. De meter stond nog geen 100 mtr verderop plotseling op bijna 10 ringgit, we stonden vaak stil en de meter ging maar door, 20, 30, 40. We zaten nog geen 10 minuten in de taxi. J. werd boos op de chauffeur, hoe kan dit? Traffic jam. Om half 1 's middags? We hebben tot nu toe niet meer dan 15 ringgit betaald. De chauffeur begon te zuchten met veel handgebaar  en hij werd zelfs nijdig, traffic jam, many cars, bijna schreeuwend. This is night tarif, you know it. This is wrong, you know it. Ik keek hem strak aan in zijn spiegel. This is the wrong price. This is not good, you know it. Ok, I stop the car, you pay this. De meter stond inmiddels op 49 ringgit 60. In mijn portemonnee had ik een paar briefjes van 50, met wat kleinere kwamen we tot 18 ringgit. J. zei, geef 'm die 18 maar en niet meer. We stapten eerst uit, ik gaf hem die 18 en hij reed meteen weg, omdat er auto's achter hem begonnen te toeteren. Ik zei nog een aantal dingen in onbehoorlijk Nederlands. Straks komt ie terug met een paar vrienden, zei ik later. De chaufferur was een Maleier. De volgende keer nemen we een Chinees of een Indiër, die zijn tenminste betrouwbaar. Gisteren hadden we ook al een probleempje met een Maleier.  Al lopende zijn we weer tot rust gekomen. Hier en daar hebben we de weg gevraagd. We liepen bij Pasar Seni richting station. Wij weer terug, Central Market was juist de andere kant op. Al met al hebben we een half uurtje gelopen. 

Central Market. Een leuke overdekte markt. Twee verdiepingen. Op de tweede hadden we een mooi uitzicht over de hele markt. Bij sommige winkels of kraampjes konden we afdingen, bij andere weer niet. Batikkleding, souvenirs, houtsnijwerk, Chinese beelden, etc, etc. We hebben hier ook wat dingetjes gekocht, de prijzen lagen wel iets hoger dan in Petaling Street. Maar hier konden we alles heel rustig bekijken. Er waren veel toeristen, natuurlijk ook weer Nederlanders, maar ook wel veel Maleiers. De foodcourt was goed bezet. Bij een kraampje hebben we kroepoek en rempèjek (gebakken pindakoekjes) gekocht. Buiten zaten we op een stenen bankje met een lekker blikje rode Fanta, vlakbij een soort promenade. We zagen de lokale bevolking voortbewegen. Heel anders dan Bukit Bintang. In de verte de Jameq Moskee. Met de taxi, gewoon weer 10 ringgit, zijn we teruggegaan naar BB Plaza, om de tickets op te halen. Bij de loopbrug, die de shopping malls Lot 10 en Sungei Wang verbindt ( ik weet niethelemaal zeker of deze twee het zijn) staan enkele stallen waar je pasteitjes ( gekruid rundvlees in deeg opgerold en gebakken ) en pisang goreng ( gebakken banaan ) kan kopen. Lekker voor tijdens het slenteren. We hebben besloten om de volgende dag maar naar Malacca te gaan en de laatste  dag naar de KL Tower en de Petronas Towers. Als we voor de Petronas geen kaartjes konden krijgen, dan zouden we naar de Batu Caves gaan. Bij een aparte balie van ons hotel hebben we de Malacca Tour geboekt, 230 ringgit voor 2 personen, incl. lunch, tijdsduur 8 uur, gebracht en gehaald, Mr. Premier Tours.

's Avonds hebben we weer in Jalan Alor gegeten. Dit keer bij het openluchtrestaurant op de hoek, waar ze de vruchten verkopen. J. nam een noodlesoep met alles erop en eraan en ik nam een claypot pork. Eindelijk weer eens varkensvlees. Tot mijn verbazing zaten er speklappen in, wel goed gebakken, niet te vet, met een lekkere pittige sojasaus in een stenen kom geserveerd. Maar ik had wat anders verwacht. De noodlesoep was zeer goed gevuld. Je kon zelf aangeven wat je er allemaal in wilde hebben, rundvlees, kip, garnalen, inktvis, dunne mie, dikke mie, groenten, uitjes, knoflook. Kleine kom of grote kom. Dit hadden we aan een Spaans stel naast ons gevraagd. Ze aten heerlijke noedelsoep. Grote kom dan maar.Bij de Chinese meneer hebben we weer wat durian gekocht. Veel Chinese families zaten durian te eten. En schik dat ze hadden. Met tien man aan een tafel, jong en oud, op tafel een stuk of 4 durians. Gewoon een genot om te zien. J. heeft nog met het hondje van de Chinese eigenaar gespeeld. Hij lag in een mandje onder de duriankraam. Ze verkochten ook doekoe (kleine, ronde vruchtjes, die lijken op lychees), ramboetan (rode stekelvrucht), mango's, kokosnoten, mangosteen bruinpaarse vrucht, lekker zoet). Even later zijn we weer door Jalan Alor gewandeld. Je zag ook heel veel blanke toeristen eten, wij noemden ze blanda's.  J. moest af en toe lachen, dat ik niet zo lekker had gegeten. Een Chinees meisje had net 2 porties saté besteld. Ik heb het op de film gezet. This is chicken saté, zei ze. Taste. We mochten er eentje proeven. Per portie kreeg ze 10 stokjes, dus ze had er nog genoeg. Dat was de lekkerste saté die we tot nu toe tijdens de hele vakantie hebben gegeten. Tomorrow we eat here, zei ik tegen de staleigenaar. OK, I see you tomorrow.

 

Dinsdag 21 december, de Malacca Tour, Melaka in het Maleis. Om kwart voor 9 werden we opgehaald. We zijn met een busje naar een verzamelplaats gebracht. Dat was de Museum Kraf. Eén groot souvenircomplex en museum. Om half 10 vertrokken we richting Malacca. De reisgenoten waren een Zuid-Afrikaans echtpaar en een Australische vrouw. Ze had een stop-over in KL, dezelfde avond reisde ze door naar Frunkfurt. Haar 2 kinderen studeren in Darmstadt en ze wilde een keer Kerstmis meemaken in de sneeuw. De Zuid-Afrikanen zeiden dat ze Nederlands wel kunnen verstaan, maar dat het een beetje moeilijk is om zelf te praten. De chauffeur had een keiharde stem. Hij bleef zowat de hele tijd kletsen over zijn vaderland. Hij werkt voor het Maleisiësch Verkeersbureau. Heel erg trots op zijn aderland, druk gebarend. Volgens mij wilde hij de reisgenoten wakker houden. Hij had het over de belangrijkste bronnen van inkomsten van Maleisië, Petronas, de oliemaatschappij, rubberindustrie, toerisme en de Proton, de Maleisiësche auto. Wordt ook veel gebruikt als huurauto. Hij zei ook dat alle feestdagen van de bevolkingsgroepen worden gevierd. Krismas,Christian New Year, Chinese Newyear, Deepavali ( Indiaas nieuwjaar) en een aantal moslimfeesten. Hij noemde ze in het Maleis. Ramadan en Suikerfeest, dacht ik.De reis duurde 2 uur, dus voor Malacca hadden we 4 uurtjes, daarna weer 2 uur terug. Onderweg zijn we gestopt bij een rumah maken ( Maleis wegrestaurant ) om ons even op te frissen. Daar zijn ook lekkere gerechten te krijgen, zoals soto ayam, een donkergele kippensoep met mihoen, taugé, selderij, gekookte ei, prei,witte rijst, sambal en citroensap. Dit alles wordt dan door elkaar gehutseld. De kip wordt met enkele kruiden gekookt, zoals kunjit ( geelwortel ), seréh( citroengras ) en salamblaadjes. In Nederland kan je bij een toko complete kruiden- zakjes krijgen, de boemboe soto.
In Malacca werden we hartelijk ontvangen met een opschrift Hari Menyambut Krismas. In Indonesië zegt men Selamat Hari Natal, Prettige Kerstdagen. Onze eerste stop was de St. Peter 's Church, in 1710 door de Nederlanders gebouwd. Een klein katholiek kerkje dat je zo neer kan zetten in elk Brabants of Limburgs dorpje. Compleet met preekgestalte, altaar, klokkentoren, knielbankje en voor deze periode een kerststal. Ook veel kaarsen en kruizen. Het kerkje is nog steeds in gebruik. Aan de poort hangt een spandoek met de tekst
Peace On Earth.
Ik was al gauw weer buiten. De chauffeur vroeg waarom.
Don't you like it?
Ik hem uitleggen dat ik geboren ben in het zuiden van Nederland, dat daar voornamelijk katholieken wonen en dat ik zo'n kerkje al duizenden keren heb gezien.

Een becak
Een becak

Even later reden we door Little India. Het was eigenlijk maar één straat met allerlei Indiase winkeltjes. Daar hadden we liever gestopt, jammer. We reden door naarHistorical Square of Dutch Square, voor mij Het Rode Plein. Daar aangekomen viel ons de rode gebouwen al direkt op. Het Stadthuys, de Klokken-toren, Christ Church en een leuk Nederlands molentje aan de overkant. Het Stadthuys werd in 1650 gebouwd en werd gebruikt als officiële residentie van de Nederlandse gouverneur van het VOC. Tot 1979! werd Malacca van hieruit bestuurd. Ik heb ergens gelezen dat de gebouwen oorspronkelijk wit waren en dat de Engelsen vanaf 1820 de muren een rode kleur hebben gegeven. Misschien komt er in de toekomst wel een Engelse rode telefooncel om het kompleet te maken. Vanaf 1985 doet het Stadthuys dienst als historisch museum, Musium Sejarah. In de loop der eeuwen is Malacca bestuurd door Chinezen, Portugezen, Nederlanders en Engelsen. In het museum zijn voorwerpen te zien uit die koloniale periode. Christ Church is in 1753 gebouwd. Binnen is een voorstelling te zien van Het Laatste Avondmaal op glazuren tegels. Het is leuk om bij het Stadthuys alle souvenirstalletjes langs te lopen en ergens ietste kopen, al is het maar een ijsje. Met een mooi versierde becak ( bètjak, fietstaxi ) kan je een rondje om het plein maken, inclusief muziek. De één heeft disco, de ander Maleisiësche popmuziek of Elvis Presley.

Het stadthuys

  Via een licht hellende weg en een aantal trappen hebben we ons omhoog gebaandn aar een heuvel. In de verte hadden we een mooi uitzicht over de zeestraat van Malacca. Het was die dag bloedjesheet. Laat de Batu Caves maar zitten, zei ik, toen we bovenop de St. Paul's Hill aankwamen. Ik werd al moe bij de gedachte om 272 treden te beklimmen. Doen we de volgende keer maar.
Mijn vrouw nam knikkend een slok water. Bovenop de heuvel zie je een ruïne van de St. Paul's Church, gebouwd door de Portugezen. Na de verovering door de Nederlanders werden hier belangrijke mensen begraven.
De grafstenen staan tegen de muren opgesteld. Mooi is om te lezen wat er in Oudnederlands op de grafstenen staat geschreven. Een volksvermaker speeltop zijn mondharmonica, terwijl de toeristen foto's en filmpjes maken.
Een kleine donatie is dan ook wel op z'n plaats. Er is ook een soort grafkelder waar het lichaam van de Heilige St. Franciscus tijdelijk is bewaard.

De kelder is bezaaid met Maleise muntstukken. Aan de andere kant van de heuvel ligt het Portugese fort A Famosa. Alleen de toegangspoort staat nog overeind, de Porta de Santiago. Op de Dutch Graveyard liggen voor het overgrote deel Engelse legerofficieren (33) begraven, er zijn maar 5 Nederlandse graven.

Een uur later hebben we de lunch gebruikt in een luxe Chinees restaurant. Van alles wat, ongeveer hetzelfde als een Chinees in Nederland. Wij hadden liever naar een Maleis restaurant gewild, maar de meerderheid heeft anders beslist.De medepassagiers verbleven in hotel Westin. Daar was afgelopen week een meisje vermoord op de 17e verdieping. De Australische vrouw had een kamer op de 17e. De Zuid-Afrikaan zei dat de moord wel misschien op haar kamer is gepleegd. Iedereen begon te lachen, behalve zij. De Zuid-Afrikaan werkt voor zijn Ministerie van Defensie in Maleisië. Hij reist elke4 weken op en neer naar Maleisië, heeft dus al veel van het land gezien.  I know the Rijsttafel antwoordde hij toen ik zei dat mijn ouders in Indonesië zijn geboren. Nice. Hij vond het leuk om zijn vrouw Malacca te laten zien, vanwege de Nederlandse namen. Hij vertelde verder over de Nederlandse invloed in Zuid-Afrika. Namen zoals Bloemfontein en Johannesburg. De chauffeur vertelde ons dat het misschien wel later zou kunnen worden, hij wilde nog wat factories laten zien. De Australische vrouw vroeg ons of we dat wilden overslaan, want ze moest op tijd zijn om het vliegtuig te halen. Iedereen was ermee eens. Factories in Azië, daar hebben we legio van gezien. De formule is altijd hetzelfde. Je wordt gepusht om wat te kopen en de chauffeur krijgt zijn commissie. Of het nou om batik, houtsnijwerk, goud en zilver etc. gaat. Ik vroeg me alleen af, waarom ze naar Malacca ging, als ze dezelfde avond naar Duitsland moest. Ik had ook het idee, dat ze niet precies wist waar we naartoe gingen. Jammer voor de chauffeur, hij keek de vrouw een beetje pissig aan.

Later stapten we uit in Jonker Street, voor de Chinezen Jalan Hang Jebat. Hier bevinden zich allerlei antiekzaakjes en veel Chinese toko's. Het is wel een beetje prijzig, maar je moet durven afdingen. Vorig jaar hebben we een bruine Labrador aangeschaft. In een Chinese souvenirshop hebben we 2 houten Labradors gekocht. Per stuk 50 ringgit, 2 voor 70 ringgit, dat is 14 euro. Good for you, good for me, zei de eigenaar. Meer zat er niet in. Er is ook nog de Heerenstraat, de Jalan Tun Cheng Lok. Daar staan oude koopmans-huizen, sommige een beetje in verval geraakt. Op nummer 48 en 50 is een museum met Chinese en Maleisiësche voorwerpen uit de Baba en Nyonya cultuur. In Malacca is deze cultuur sterk aanwezig. Baba's en Nyonya's zijn nakomelingen uitChinese vaders en Maleisiësche moeders. De baba en nyonya gerechten zijn in Maleisië heel beroemd. Ook hebben ze een eigen taal ontwikkeld. In Jonker Street hebben we een Chinese tempel bezocht, de Cheng Hong Teng tempel. Chinese toeristen zie je daar een wierookstokje aansteken en een gebedje richting hemel opzeggen. Uniek om te zien. Deze tempel is de oudste van Maleisië. We hebben ook nog even bij de Malacca rivier gekeken hoe de mensen aan het water wonen. Op de terugweg geen sprekende chauffeur, behalve vlak voor Kuala Lumpur. Hij wees naar een hotel. 10-stars, zei hij. Het hotel leek wel op een kolossale moskee. Only world stars sleeping there. Schumacher, Woods, Schwarzenegger, U2.15.000 ringgit for one night, ging hij verder. Dat is 3000 eruro, een kleinigheidje voor een miljonair. Om precies half 6 kwamen we bij het hotel aan. Dus we hebben de Australische vrouw op haar wenken bediend. De chauffeur keek nog een beetje beteuterd. Ik moet zeggen, dat we wel mooiere of betere toertjes hebben gemaakt. Maar als Nederlander moet je Malacca hebben gezien. De volgende keer gaan we 2 dagen naar Malacca in combinatie met Pulau Besar, een eiland 4 km uit de kust. Op veel websites zij we het eiland tegengekomen als één van de mooiste van Maleisië. Ben van Wijnen denkt er ook zo over. En hij kan het weten.

We waren knap moe van de reis. 's Avonds hebben we wat lekkernijen op de kamer gegeten die we hier en daar hebben gekocht. We hadden niet zo'n trek. Bij de Chinees hadden we echt veel gegeten. De lekkere saté van Jalan Alor hebben we maar een dag uitgesteld. Een misser, bleek achteraf. Weet je wat, als we op tijd wakker worden, dan ga ik morgenvroeg wel de kaartjeshalen voor de Petronas Towers. Zo niet, dan gaan we maar naar de Batu Caves en in de middag naar de KL Tower. Selamat tidur, welterusten.

De loopbrug

  De volgende morgen, het is inmiddels woensdag 22 december, de laatste dag KL. Om half 8 werd ik wakker. Met de taxi naar de Petronas Towers.
Ik was daar iets over 8 uur en er stond al een behoorlijke rij. Achteraan sluiten en wachten.
Even doorzetten. Ook veel reisagenten in de rij. Bestelden namens een groep zoveel kaartjes.
Ik kreeg eerst een coupon van een hulpje.
How many persons, sir? Two, please. What time you want to go? One o'clock if possible. Ok.
Het coupon heb ik aan de balie ingeruild voor de 2 kaartjes. Free of charge, sir. Gratis.
Om kwart voor 1 konden we naar boven, half 1 aanwezig.

Daar aangekomen werden eerst de gratis tickets gecontroleerd. Ik zei nog tegen mijn vrouw, waarom vragen ze geen 10 ringgit of zo.
Promotie van de Maleisiësche overheid,werd ons verteld. Iedereen moet gratis naar boven kunnen. De Petronas Towers is de op één na hoogste kantoorgebouw van de wereld met een hoogte van 452 m.
In de hal, waar je met de lift naar de loopbrug of skybridge wordt gebracht, staan afbeeldingen van de hoogste gebouwen ter wereld.

We kregen een rode band om, ik zag mensen met rode en zwarte banden. In een zaaltje werd ons een mooie film vertoond over de bouw van de Petronas Towers.Petronas is de oliemaatschappij van Maleisië. Het kantoorgebouw is gemaakt van staal en glas, totaal zijn er 32.000 ramen. Er zijn 88 verdiepingen en sinds 1998 is hetin gebruik. De ontwerper is de Argentijnse Amerikaan Cesar Pelli (1926). Ik heb ook nog op een soort hoogteschaal gestaan. Je kunt dan aflezen hoeveel keerje lengte de Towers hoog zijn. Elke kwartier gaat een groep mensen naar boven. Mensen met de rode bandjes kunnen zich bij de lift verzamelen, werd omgeroepen.De lift ging met één seconde per verdieping omhoog. Dus in 42 seconden werden we naar de skybridge gebracht, 42 hoog.  Deze brug zit met kogelgewrichten vast en komt bij harde wind in beweging. Er stond die dag weinig wind, dus we hebben niets gemerkt. Gelukkig voor mij, ik heb een beetje last van hoogtevrees en stond al af en toe nietstevig op de "grond". We waren op 176 m hoogte. Op de brug hadden we een mooi uitzicht over de skyline van Kuala Lumpur,het stadspark met zwembad, de Golden Triangle en recht naar beneden het verkeer.

Taiwan 101 Financial Centre is het hoogste gebouw ter wereld, 508 m hoog.Op 31 december 2004 is het feestelijk geopend, zij het op een sobere manier, vanwege de zeebeving op 2e Kerstdag.101 duidt op het aantal verdiepingen en de snelheid waarmee je naar boven gaat, 1010 meter per minuut. Dus in een halve minuut ben je boven.De Taiwanezen noemen de toren ook wel de bamboeshoot ( bamboespruit ). In 2008 wordt in Dubai het hoogste gebouw geopend. De naam is Burj Dubai, wordt800 m hoog met 160 verdiepingen. Wie is de volgende?

 
Top 10 hoogste kantoorgebouwen ter wereld:      
             
1.  Taipeh 101     Taipeh     508 m
2.  Petronas Towers   Kuala Lumpur 452 m
3.  Sears Tower     Chicago     442 m
4.  Jin Mao Building     Shanghai     421 m
5.  Two International Finance Center Hongkong     412 m
6.  Sky Central Citic Plaza   Guanzhou 391 m
7.  Shun Hing Square   Shenzhen     384 m
8.  Empire State Building   New York     381 m
9.  Central Plaza     Hongkong     374 m
10. Bank of China Tower   Hongkong     369 m

Het World Trade Centre, de Twin Towers in New York, was 417 m hoog. Het grootste gebouw in Nederland is De Delftse Poort in Rotterdam meteen hoogte van 151 m ( Nationale Nederlanden ).

In de middag zijn we naar de KL Tower gelopen. Achteraf was het beter om een taxi te nemen. De KL Tower (Menara in het Maleis) is de telecommunicatietoren en uitzendmast van Maleisië. Ook weer één van de hoogste ter wereld.We kwamen op een gegeven moment rustig lopend bij een hokje aan. Shuttle service. This is the way to KL Tower? De portier sprak geen Engels en wees alleen naar boven. Volgens mij moeten we lopen, zei mijn vrouw. Maar die toren staat boven op een berg. Ja, volgens mij ook, er zit niets anders op dan te lopen. Het busje is misschien kapot. Via een aantal trappen en een hellende weg kwamen we helemaal bezweet bij de Tower aan. Mijn T-shirt kon ik wel uitwringen. Gelukkig hadden we genoeg water bij ons. Misschien hadden we gewoon moeten wachten. Maar de portier zei ons ook niets. Wait for the bus of zoiets. Dan hadden we het wel begrepen. Of hij dacht dat we wilden gaan lopen. We gaven hem maar het voordeel van de twijfel. We liepen langs de taxicounter. Gelukkig hoefden we niet lopend terug. Op de promenade voor de ingang hebben we eventjes in de schaduw uitgerust, kijkend op de mooie fontein met weer een lekker koel blikje rode Fanta. Onze favoriet. Het pleintje was leuk versierd met kerstbomen en -versiering. De becaks ( fietstaxi's) stonden gereed voor een ritje, 5 ringgit. Selamat datang, welcome, stond op de deurmat. Binnen hebben we de kaartjes gekocht voor de observation deck, 15 ringgit per stuk. Bukit Nanas, stond op het kaartje, de ananasheuvel, waarop de Tower is gebouwd. We zagen een aantal souvenirshops, voor de kleintjes speelgoed en een ijskraam, een kunstenaar voor een portret. Met de roltrap kon je naar beneden, maar wij zijn maar meteen met de lift naar boven gegaan. De display in de lift gaf niet het aantal verdiepingen aan, maar de hoeveelheid in meters dat we omhoog gingen. 50, 100, 150, 200, 250, stop op 276 meter. De observation deck was eigenlijk de eerste verdieping. Where do you come from? The Netherlands. We kregen een hoofdtelefoon met een audiocassette aangereikt. In English, madam, sir. Ons werd uitgelegd bij bordje nummer 1 de cassette op 1 te zetten, naar buiten te kijken en te luisteren naar de informatie over het uitzicht. Zo gingen we de hele observation deck rond tot we bij bordje 12 kwamen. De deck is niet zo groot, maar er waren niet zo veel mensen, we konden in alle rust alles bekijken en beluisteren. De mooiste foto was natuurlijk die met de Petronas Towers op de achtergrond. Je kon de foto ook laten maken via een fotowinkeltje, maar niemand maakte daar gebruik van. Ook de deck was in kerstsfeer aangekleed. Gaf toch iets extra's.
Er moet ergens ook een afbeelding zijn van de Euromast. Zijn we niet tegengekomen. We hebben er ook niet aan gedacht, moet ik eerlijk zeggen.'s Avonds kan je vanuit Jalan Bukit Bintang de blauwpaars verlichte Tower zien.

Qua hoogte moet de KL Tower 3 torens, eigenlijk masten, voor laten gaan. De toren lijkt hoger, maar is gebouwd op de Bukit Nanas, 94 m hoog.

De CN - Tower in Chicago is 553 m hoog
De Ostankino Tower in Moskou is 537 m
De Shanghai Tower is 468 m  
De Menara KL is 421 m  
     
De Eiffeltoren is 300 m  
De Euromast is 185 m hoog  

Vanaf de taxicounter zijn we naar Jalan Bukit Bintang gebracht. Daar hebben we in Sungei Wang Shopping Centre bij een krantenkiosk een telefoonkaart gekocht. Veel goedkoper dan bellen met de mobiele telefoon. En net zo gemakkelijk. Via de website van Ben van Wijnen hebben we gelezen hoe te handelen. Deze informatie kom je in geen enkele reishandboek tegen, ook niet in Lonely Planet. Maar dit is welheel belangrijk. We hebben de raad van Ben opgevolgd en een international calling card van TIME Kontact aangeschaft. Eén van de belcompanies van Maleisië. Om eerst te proberen hebben we eentje gekocht voor 20 ringgit, 4 euro. Zes maanden geldig. De werking gaat als volgt:Op de achterkant moet je een CARD number en PIN number wegkrassen. Je kunt er geen prijs mee winnen. Daarna bel je een infonummer, 3 verschillende nummers in3 verschillende talen, Maleis, Chinees en Engels. Dit nummer is altijd hetzelfde. Voor de Engelse variant bel je altijd 1 800 182 661. We hebben telkens op onze hotelkamers gebeld. In Kuala Lumpur hebben we eerst de operator van ons hotel orsett Regency geraadpleegd. We hebben 5 ringgit betaald voor elke keer dat we de1 800 nummer wilden bellen, dat zijn lokale kosten. Via een telefooncel heb je deze kosten niet. Voor elk hotel zijn deze kosten verschillend.
Op Penang en Langkawi hebben we maar 30 sen per keer betaald.We hebben geen gebruik gemaakt van een telefooncel. Op de kamer kan je natuurlijk in alle rust bellen. Je krijgt een duidelijk Engels sprekende vrouw aan de lijn via een antwoordapparaat. Enter your CARD number followed by # hash ( hekje ). Enter your PIN number followed by # hash. Daarna hoor je hoeveel geld er nog op je kaart staat, bijv. you have twenty ringgit on your card.Daarna de landcode 0031 voor Nederland, het netnummer zonder de eerste nul bijv. 38 ( Zwolle ) en het netnummer bijv. 1234123  gevolgd door # hash.Dus: 0031 38 1234123 # . Daarna hoor je weer de stem you have twenty two minutes left. Voor een telefoonkaart van 20 ringgit, 4 euro, kan je dus 22 minuten bellen. Steeds hoor je hoeveel minuten je nog kan bellen. Later hebben we nog een kaart aangeschaft voor 50 ringgit, 10 euro, konden we een uur mee bellen. Een mobiele nummer in Nederland kan ook worden gebeld. Je moet dan de nul van 06 weglaten, bijv. 0031 6 12341234 #.Waar we ook vandaan belden in Maleisië, we hebben niet één storing gehad. De telefoonlijnen waren uitstekend, zonder geruis.

De eerste vraag van mijn ouders, geboren in Indonesië. Wat hebben jullie allemaal gegeten? Ik heb zo'n beetje alles opgenoemd. Qua hygiëne is Maleisië een stukverder dan Indonesië. We zijn niet ziek geweest en we hebben toch behoorlijk pittig gegeten. Bijna altijd van de stallen. Alles is betrouwbaar. Ik moet er wel bij vertellen dat de gerechten voor ons herkenbaar zijn. We zij wel wat gewend, de pittige gerechten van ons moeder. Maar Jeannette kookt ook elk weekend Indisch. Ik weet niet wie de hawker stalls heeft uitgevonden, maar  voor ons was het een gouden vondst. De keuze is gewoon veel groter, bij de één bestel je dit, bij de ander dat. Heb je niet genoeg dan bestel je weer wat anders. Je geeft je tafelnummer op en ze komen het brengen. Soms gaat het heel snel. Leuk is, dat je per stal d voor de drankjes. Vuile borden worden opgehaald.

's Avonds gingen we naar Jalan Alor. Bleek de eigenaar van de sate-stal een ATV - dag te hebben. Tomorrow, zei z'n buurman. Jammer, we hebben ons er zo op verheugd. Als alternatief hebben we nasi en mihoen goreng met grote garnalen genomen. Ook niet slecht. Maar hier komen we nog wel een keer. De sfeer was weer goed. Veel Chinezen en blanke toeristen luisterden naar de muziek van twee gitaristen. Onder de blanken waren veel Nederlanders. Ze zijn altijd blij als ze eten.

Donderdag 23 december. De drukte in de stad hebben we wel een beetje gehad. Tijd voor het strand. Met Malaysia Airlines zijn we naar Langkawi gevlogen.Langkawi is het eiland dat grenst aan het zuiden van Thailand. Op een website  hebben we ons resort geboekt aan het strand van Pantai Cenang. Met een taxibus zijn we voor 16 ringgit van de luchthaven naar ons resort gebracht. Wat een raar getal zei ik nog, waarom niet gewoon 15 of 20.De chauffeur was knap chagrijnig. Reed al weg voordat ik de deur dicht had. De koffers hebben we ook zelf in de bus moeten leggen. Nou maakt dat niet uit,maar hij zei ook nog niet eens goedendag. Hij zei helemaal niks. We waren de enige 2 passagiers. Na een kwartiertje kwamen we bij ons resort aan, Sherwood Boutique Resort. Niet duur, 120 euro voor 4 nachten met ontbijt. De chauffeur was al weer weg, we hadden nog niet eens goodbye kunnen zeggen. Sherwood bevindt zich aan de overkant van de beachroad. Een grote lobby. Niet zo goed onderhouden. Met een busje werden we naar de kamer gebracht,200 m verderop. Twee gebouwen, 2 hoog, daartussen een ronde zwembad. Niemand in het water. Een stilte rond het complex. Zijn we hier de enige toeristen?De kamer was ruim, maar ook slecht onderhouden. We hadden liever aan het strand gezeten, maar de goedkopere resorts waren al volgeboekt. Bij de duurdere kwamen we al gauw op 150 euro per nacht. De tarieven worden rond de feestdagen verhoogd. Buiten het hoogseizoen zijn de duurdere resorts zoals Pelangi Beach Resort enCasa del Mar wel redelijk betaalbaar. Langkawi heeft een duty free status. Dat betekent geen accijns op o.a. drank, sigaretten, parfum, merkkleding en allerlei apparatuur. Dat hebben we gemerkt toen we later op de dag de ZON duty free mall binnenstapten. Deze bevindt zich naast Langkawi Underwater World. Buiten op de parkeerplaats werden we hartelijk ontvangen met kerstmuziek uit de boxen. Duty free prijzen: een slof Marlboro 45 ringgit - 9 euro, een pakje drum 9 ringgit - 1 euro 80,een liter Bacardi 35 rinngit - 7 euro. Een groen flesje Heineken 2,5 ringgit - 50 eurocent.

Vrijdag 24 december. We namen ons eerste ontbijt bij het resort. Een Maleis ontbijt. We hadden de keus uit nasi goreng en mihoen goreng. Geen bacon and eggs. Het enige Westers tintje was toast met jam. In dit resort komen voornamelijk Maleiers. Het ontbijt werd dus aangepast. De koffie en sap was redelijk. Maar als doorsnee Westerse toerist kan je beter op één van de paviljoens op het strand eten. Splash is een hele goeie vanaf de beachroad achter Lucky Restaurant. Wij eten doorgaans gewoon wat de pot schaft. De mihoen en nasi was gewoon lekker.

Wat een mooi en rustig strand, Pantai Cenang. Ideaal om uit te rusten. De zee is kindvriendelijk, het wordt heel langzaam diep. We hebben een plekje gezocht ondereen palmboom, in de schaduw. De lunch hebben we dagelijks gebruikt op het paviljoen naast Splash. We zagen geen naambordje hangen. 's Avonds valt er op Pantai Cenang weinig te beleven, je bent aangewezen op je resort. Maar dit paviljoen bleef tot 's nachts 2 uur open. Binnen een gezellig barretje. Wat is er nou mooier dan 's avonds om een uur of 10 te gaan eten op het strand met een exotische cocktail en een kaarslichtje? Wat ook opviel was dat er geen handelswaar op het strand werd verkocht. Meestal komen ze met beeldjes, kleden of namaakhorloges. Of ze verkopen ijs, blikjes bier of fris. Verse ananas, meloen of mango. Een geroosterde maïskolf of een loempia ( popia in  Maleisië ). Massage, madam, manicure? Niets gezien. Wij zijn altijd wel in voor een lekker stukje fruit. Maar soms blijven ze komen, om de beurt, tot vervelens toe. Misschien is het verboden op Langkawi?

Zaterdag 25 december, Eerste Kerstdag. Merry Christmas, hoorde je hier en daar.Trouwens, dat hoorde je al de hele week. Hadden we ergens iets gekocht, goodbye, Merry Christmas, hadden we ergens iets gegeten, thank you, Merry Christmas. Op een gegeven moment deden we zelf ook mee. In Nederland doen we dat toch ook. Vandaag hadden we nasi lemak als ontbijt. Witte rijst met donkerbruine pinda's, gebakken ansjovis, gebakken kip, een sambalsausje en plakjes komkommer, heel wat anders dan kerstbrood met roomboter of een kransje met spijs. Het was druk in de ontbijtzaal. Bussen vol Maleiers waren gisteren neergestreken voor een weekendje Pantai Cenang. Maar er waren toch ook wat westerse toeristen. Op het strand was het ook aardig druk. Het was die dag kraakhelder. En heet. Dus hebben we onze palmboom maar weer opgezocht. En op het paviljoen namen we een stokbroodje met tuna ( tonijn ) en een ijskoude, verse mangosap en ananassap.

We hebben een strandwandeling gemaakt naar de noordkant tot aan Pelangi BeachResort. Ik was op blote voeten. Het laatste stukje liep ik op nogal scherpe, afgebroken schelpjes en steentjes, zowel in de zee als op het strand. En het gewone zand was te heet. Op een gegeven moment stond ik als een komediant heen en weer te huppelen. Pelangi is het mooiste resort dat we op dit strand zijn tegengekomen. 5 sterren. We hebben een kijkje in de tuin mogen nemen. Mooi beplant en ruim opgezet. Ik zei nog, hebben ze daar geen last van de vliegtuigen? Het vliegveld is in de buurt,sommige komen wel laag over, vooral die van Air Asia. Die waren te herkennen aan de Maleisiësche vlag waarmee de toestellen zijn beschilderd. Het was wel mooi om te zien hoe de vliegtuigen een bochtje maakten over de zee. En de naam van de luchtvaartmaatschappij was duidelijk te zien. We hebben er eentje van de KLM kunnen ontdekken. Vliegt de KLM ook op Langkawi? Mijn vrouw J. zei, volgende keer is het misschien wel mooi om in één van de strandbungalowtjes te zitten.

Elke keer als we op de beachroad liepen zei ik waarom bouwen ze hier geen resorts aan de overkant? Ze moeten Sherwood afbreken en opnieuw opbouwen met alles er open er aan. Misschien krijgen projectontwikkelaars geen toestemming. Wil men geen massatoerisme. Er valt hier nog wel wat te bouwen. Er is dan toch ook weerwerk voor de bevolking. We weten niet hoe het op de andere stranden is. Ook zo? Op Pantai Cenang kan je rustig tot 7 uur op het strand blijven. Daarna komt de zonsondergang. Een mooie, rode vuurbal aan de horizon. Leuk vanaf een terrasje.

Terug bij ons resort, was er ineens een kabaal van jewelste. In de lobby werd van alles gereed gemaakt voor een barbecue, die werd georganiseerd voor de Maleisiësche toeristen. Het zwembad zat vol met jeugd, en wat een schik hadden ze. Handbal in het water. Vaders, moeders, opa's en oma's aan de kant luid toejuichend. De meisjes hadden hun kleren nog aan, inclusief hoofddoekje. De jongens gewoon in zwembroek. We wilden met het thuisfront bellen, dit was niet mogelijk op de kamer, wel in de lobby. We hebben ons moeilijk verstaanbaar kunnen maken, maar de baliemedewerkerheeft daarop de muziek iets zachter gezet. Eventjes prettige kerstdagen gewenst. Kerst met de familie is elk jaar leuk. Van tevoren worden naamlootjes getrokken voor de cadeautjes, die onder de kerstboom worden gelegd. Iedereen maakt een gerecht of zorgt voor de hapjes en drankjes. Bij elkaar zo'n 25 mensen bij elkaar. 's Avonds een gezellig spelletje Black Jack of Triviant. Dit kan soms wel tot diep in de nacht doorgaan. Dit jaar hebben wij gekozen voor een vakantie tijdens de feestdagen, sinds 15 jaar. Maar we hadden geen heimwee hoor, met een graadje of 30 aan het strand. In Nederland was het koud, er werd sneeuw verwacht. Hoi, het is hier panas ( warm ).Wat gaan jullie eten? Garnalen natuurlijk. We bellen op Penang nog wel een keer. Groetjes. Samen zijn we amper vijf minuten aan de telefoon geweest. Wat een herrie. De toeristen hadden het naar hun zin. Ze waren bezig aan een chicken barbecue. En er waren nog veel meer lekkere gerechten. We hadden zo willen aanschuiven. De jeugd speelde op de poulbiljart, er klonk westerse muziek. Lachende gezichten.

Morgenvroeg moeten we even een bootticket halen. Pulau Payar doen we dan maar vanuit Penang. Pulau Payar is een reusachtig vlot. Er worden duik- en snorkeltrips naar het vlot georganiseerd, waarbij je ook minihaaien kan voederen. Ons kerstdiner hebben we bij Lucky Restaurant genuttigd. Crab in een curry sausje, geroosterde reuzengarnalen (de grootste die er waren), sambal pak soi (deze was heter dan heet) en bij pittige gerechten hoort natuurlijk een Tigerbiertje. Het was die avond niet zo druk op de beachroad. De luxere resorts hadden natuurlijk een eigen kerstdiner georganiseerd. We kwamen een aantal souvenir- en kledingshops tegen. Zomerkleding werd weggedaan tegen dumpprijzen, 8 ringgit, 10 ringgit, 12 ringgit. We hoefden niet eens af te dingen. Het prijsje op een korte broek gaf 12 ringgit aan en de verkoopster kwam meteen met een discountprijsje, 8 ringgit madam, 1 euro 60.Bij onze stampaviljoen hebben we Eerste Kerstdag afgesloten met een paar lekkere cocktails. We hebben tot na middernacht buiten gezeten, gezellig. Alle tafels warenbezet, binnen bij de bar was het ook gezellig druk. Het leek wel dat alle westerlingen op Pantai Cenang hier een afzakkertje kwamen nemen. Merry Christmas.>

Tweede Kerstdag. Zie het verslag over de tsunami. Op dit moment, twee maanden later, kunnen we nog steeds niet volgen, dat de Maleisiësche zenders op 2e kerstdag niets op tv hebben uitgezonden. Inwoners hebben per ingezonden brieven in de Star en Times hierover geklaagd. Daarom leek het alsof er weinig schokkends aan de hand was. En dat er niet is gewaarschuwd. Aan de ene kant is er geen waarschuwingssysteem, een tsunami zie je pas aankomen als het al te laat is. Aan de andere kant hebben landen als Maleisië en Thailand een goede infrastructuur. Dat er bij niemand een lampje is gaan branden, is vreemd. Heeft business voorrang gekregen?Het leven op Langkawi ging gewoon door. We konden 's middags normaal met de boot op zee, bij Underwater World was het druk. We hadden geen enkele informatie ontvangen van de plaatselijke autoriteiten. Informatie had je alleen via de toeristen en de strandjongens. Nou is de moslimgemeenschap op Langkawi een beetje terughoudend naar de toeristen toe, misschien heeft het daar mee te maken.

Penang, maandag 27 december. De zeebeving was hier het gesprek van de dag. Dat is ook het verschil met Langkawi. De Chinese bevolking is hier in de meerderheid en is heel open richting toeristen net als de inwoners van Indiase afkomst. In ons vorig verslag over de tsunami staat ook een gedeelte over Penang. boot gereisd. We zijn van Langkawi naar Penang met de boot gereisd. Bij Fast Ferry Services hebben we aan de balie van de jetty (haven) een ticket gekocht, p.p. 40 ringgit. De bootreis duurde ongeveer 2 en een half uur. Onderweg zagen we op een grootbeeldscherm een concert van de Bee Gees.
De zee was vrij kalm.

De taal in Maleisië is Bahasa Malay ( Maleis ), lijkt heel veel op de taal die men inIndonesië spreekt. De telwoorden zijn hetzelfde. Voor mij was het leuk om een paar woordjes mee te spreken. Selamat pagi ( goede morgen ), jalan jalan ( wandelen ) als we door een taxichauffeur werden aangehouden, terima kasih ( dankjewel ),apa khabar ( hoe is het? ), bagus ( mooi ), enak ( lekker ), sudah makan ( al gegeten? ).De Maleiers zijn de grootste bevolkingsgroep, iets meer dan de helft van de 23 miljoen inwoners. Ze lijken op de mensen in Indonesië en de meesten zijn moslim. De regering en de overheden bestaan voornamelijk uit Maleiers. De vrouwen dragen hoofddoekjes. Er zijn ook christenen en katholieken. Daarvan dragende vrouwen geen hoofddoekje. Van de 23 miljoen is een kwart van Chinese komaf. De middenstand. Velen houden zich natuurlijk bezig met eten, bijv. bij de hawker stalls. De meeste hebben toch een Chinese eigenaar. Dan de Indiase gemeenschap ca. 10 %. De vrouwen dragen mooie, lange gewaden. Ze hebben een rood puntje op hunvoorhoofd. Dat betekent dat ze getrouwd zijn. De tailors ( kleermakers ) zijn bijna allemaal van Indiase komaf. De maatpakken zijn beroemd. Ze sturen die zelfs op, waar ter wereld je ook woont. Dan blijft er nog 10 % over. De rest komt uit andere landen van Azië o.a. uit Pakistan, Indonesië, Thailand, Sri Lanka, Singapore. De Chinezen spreken met elkaar Chinees, de Indiërs spreken met elkaar Indiaas.

Ons hotel hebben we geboekt via de website penang-hotels.com. Uiteindelijk hebben we gekozen voor Sri Sayang Service Apartments, aan het strand van Batu Ferringhi. Dit badplaatsje ligt aan de noordkant van Penang. We hebben vanuit Nederland een bedrag vooruit betaald, ongeveer 25 euro. De rest hebben we ter plaatse betaald, direct aan het hotel. Het totale bedrag was 616 ringgit voor 7 nachten, 123 euro. In eerste instantie gingen we voor Bayview of Casuarina, maar we moesten verplicht deelnemen aan het oudejaars- of nieuwjaarsdiner ( compulsary dinner ).Wij vinden dat we die keuze zelf moeten kunnen maken. Je bepaalt toch zelf waar je wilt eten. Dus deze resorts hebben we doorgestreept. Maar we komen nog een keer. We hadden een éénkamer appartement geboekt, we kregen een tweekamerappartement. Een ruime appartement met 2 slaapkamers en een kitchenette. Aan de keuken kon nog wel het een en ander worden verbeterd, bijv. een koffiezetapparaat of magnetron, beter bestek en glazen e.d. Nieuw meubilair, een bed en tv en het appartement is af. Er was veel licht, een fan in de kamer en airco op de slaapkamer. Het balkon was groot. Er zijn ook appartementen die in de verkoop zijn gegaan. Dat kon je merken aan de mooie plantenbakken op het balkon, moderne zitjes en schotelantennes aan de muur. Ik ben nieuwsgierig wat zo'n appartement moet kosten. Toch eens informeren. In het weekend en in het hoogseizoen zijn de prijzen hoger, maar ook deze meerkosten hoefden we niet te betalen, dus 88 ringgit per nacht. Voor je ontbijt moet je dan wel zelf zorgen. Maar je kunt in één van de restaurants ontbijten of in één van de shopping malls. We hebben vaak gegeten bij Mario, aan de beachroad. Een uitsmijter met orange juice en een heerlijk bakje koffie. Of bij Gurney Plazaaan de achterkant. Daar zijn een aantal koffiezaakjes zoals The Coffee Bean en Starbucks en nog een aantal eethuisjes. Of gewoon in de foodcourt bij Delifrance of andere broodjeszaken. In de supermarkt van Gurney ( helemaal beneden ) hebben we frisdrank, bier, verse broodjes, vruchten e.d. gekocht. Een heel moderne supermarkt, te vergelijken met AH. Je kan er zelfs plakjes kaas kopen, made in Holland. Sri Sayang is 33 hoog, wij zaten op verdieping 19. De dames achter de balie waren heel aardig, begonnen te lachen als ik een paar woordjes Maleis sprak. You speak Malay? Sedikit sedikit. Beetje beetje. Met elkaar praatten ze Indiaas. Ze hadden ook allemaal een rood puntje op hun voorhoofd. Kom je Sri Sayang of Shangri La ergens tegen, dan weet je dat de baas uit India afkomstig is, evenals het merendeel van het personeel. Van ons balkon hadden we een schitterend uitzicht op de zee, links het centrum en vóór ons Shangri La, links daarnaast Golden Sands. Grote, luxe 5-sterren resorts. Wel hoog voor iemand met hoogtevrees. Er was geen balkonmeubilair, dus we hebbende stoelen van de eethoek maar buiten gezet. Waardevolle spullen konden in de kluis achter de balie. Het zwembadje was wel wat klein, misschien kan er in de toekomst aan de achterkant gebouwd worden, groot zwembad met ligweide of zoiets.

Het strand van Batu Ferringhi is niet zo mooi als Cenang op Langkawi. Misschien kwam het door de tsunami. Maar de zee nodigt je niet direct uit om te zwemmen. Er is aanlandige wind, na een paar meter ben je kopje onder, het water is niet helder, soms spoelen kwallen aan, we hebben ze op het strand zien liggen, van die kleintjes. We weten niet of er mooiere, betere stranden op Penang zijn. Maar wij zijn wel in zee geweest, we gaan altijd in zee, waar we ook komen, tenzij de rode vlag uithangt. Op het strand kan je rustig een plekje uitzoeken onder één van de hoge bomen. De meeste toeristen blijven toch op een ligbed bij hun resort. Je kunt je laten masseren, paardrijden, parasailen en jetskiën. Het stenen terras in het straatje bij Golden Sands, tegenover de winkeltjes, was gezellig. De eigenaar is een aardige, oude Chinese man. Bij Lone Pine Hotel hebben ze hangmatten tussen de bomen. Een fruitpunch erbij en oogjes dicht. Wat wil een mens nog meer.

's Avonds is er in Batu Ferringghi genoeg te beleven. De avondmarkt is beroemd. Langs de beachroad een paar km stallen, met natuurlijk weer de namaakhorloges, tassen, portemonnees, sportschoenen, souvenirs, kleding, gekopieerde cd's en dvd's. Je moet tijdens het afdingen wel sterk zijn, vooral bij de horloges. En altijd een nieuwe batterij meevragen, je kan ook een ritsje kopen. We willen altijd van alles meenemen, maar dan denken we weer aan de douane in Nederland. Misschien zou je een pakket via het postkantoor moeten opsturen. En als je dan ziet wat de Chinezen allemaal mee naar huis mogen nemen.

Er zijn genoeg goede restaurants, bijv. Mario, De Last Drop, The Ship en Eden. Eden is het grootste ( beste? ) visrestaurant, de vissen zwemmen nog in het aquarium. Voor de vleeseters zijn de andere drie uitstekend, bijv. een biefstuk of een T-bone steak. We hebben zelfs aan de overkant een Arabisch restaurant gezien, waarbij je een soort opiumpijp kan roken. Daar zaten toeristen uit Arabische landen. De vrouwenwaren helemaal bedekt met een zwart gewaad, een burka. Je zag alleen twee ogen. Dat is niet eerlijk, zei ik tegen mijn vrouw. Zij kan mij zien, ik haar niet. Moet je tegendie vent zeggen, zei ze terug. Hij liep in een gerafelde, korte spijkerbroek, Nike sportschoenen en een t-shirtje. Misschien wil ze wel "gewoon" rondlopen.

Eden visrestaurant

En dan de hawker stalls. Daar zijn er twee van in Batu Ferringhi. Bij Eden shopping mall en bij de Ship.
De eerste is groot, draagt de naam Global Bay. Tal van stallen en het eten is lekker. Als het regent, geen probleem, je zit overdekt. Aan de buitenkant kan je ook nog zitten, in de openlucht. Hier zaten we vaak voor alleen een biertje. En de verscheidenheid van de gerechten, je kunt er zelfs pizza's krijgen. Voor de echte moet je bij Mario zijn. We hebben van alles geprobeerd. Soms liepen we los van elkaar heen en weer en kwamen we elkaar weer bij ons tafeltje tegen. We vroegen dan elkaar waar we hebben besteld. Van tevoren hadden we meestal een keus gemaakt, anders zouden er misschien dubbele gerechten op tafel komen. Per stal weer apart afgerekend. Nasi goreng, mihoen goreng, sateh, kang kung, noodle soup, zeer speciaal was de chicken tandoori, geeloranje gekruid kippenvlees aan een metalen spies van 50 cm. Je krijgt er knoflookbrood bij en een aantal heerlijke sausjes. Of een roti ( brood ) canai chicken, gekruid kippengehakt opgerold in een soort pannenkoek. Er is een groot beeldscherm en aan aantal tv's. Alle zenders waren in die week gericht op CNN, vanwege de snelle verslaggeving over de tsunami. Af en toe onderbroken door een voetbalwedstrijd bij de zender ESPAN. Ik heb nog een leuke wedstrijd gezien,Liverpool - Chelsea ( 0-1 ). Naast deze hawker stall staat de taxicounter. In hun keet was er op dat moment een luid kabaal als er bijna was gescoord. De chauffeurs, van Chinese komaf, hadden op de wedstrijd gewed. Ze wedden vaak op internationale wedstrijden, ze zijn goed op de hoogte. Ze weten wie er bijvoorbeeld bij PSV, Ajax en Feyenoord voetballen. Ze riepen vrij snel een stuk of 10 namen op. Ze wedden op wedstrijden uit Nederland, Duitsland, Engeland, Spanje en Italië. Alleen als de topclubs tegen elkaar spelen. Naast de taxicounter is een een soort supermarkt, de nadruk ligt op frisdrank en alcohol, dus eigenlijk is het meer een slijterij. Van hieruit wordt je met de taxi overal naartoe gebracht, waar je maar wil. Een ritje naar de Komtar kost 25 ringgit, naar Gurney Plaza 20. En je kan een taxi huren voor een aantal uren per dag. Dit is de moeite waard als je het eiland wil verkennen op een vrij ontspannen manier. Wij hebben hier geen gebruik van gemaakt, van het eiland hebben we ook verder niets gezien, ook niet de hoofdstad Georgetown. De andere hawker stall is iets verderop, bij The Ship. Het was daar veel drukker, bijna allemaal westerse toeristen. Soms moest je wachten voor een plekje. Daar hebben we dus ook niet gezeten. Aan de overkant is een leuk openluchtbar met livemuziek. Een toerist kan zich in Batu Ferringhi goed vermaken, je kan er goed eten, een terrasje pikken of de avondmarkt op. Of je gaat naar één van de shopping malls.

Met de bus reizen is ook een happening. Voor 2 ringgit per persoon werden we van Batu Ferringgi naar Gurney Plaza vervoerd. Het was ons bekend dat we klein geld bij ons moesten hebben, want de chauffeur geeft nooit wisselgeld terug. Eigenlijk was het 3 euro zoveel, maar ik legde altijd 4 ringgit in het metalen bakje, soms gaf ik het direct aan de chauffeur, sommigen namen briefjes direct aan. Of ze trokken aan een koordje en de klep van het bakje ging open en het geld viel in een reservoir. Dat was heel komisch om te zien, we gingen altijd lachend naar onze zitplaats, maar voor de chauffeur was het natuurlijk serieus. De westerlingen lachten naar ons terug. De ene keer hadden we een goede, schone bus, de andere keer een rammelkast, waarbij de chauffeur de grootste moeite had om zijn bak in de juiste versnelling te krijgen. Dit móét je meemaken. Wij hebben bijna dagelijks van de bus gebruik gemaakt, op en neer met de bus 8 ringgit, met de taxi 40 ringgit. Alleen als we zware tassen met boodschappen bij ons hadden, gingen we met de taxi terug. Bus 93 rijdt de route Komtar - Batu Ferringhi / Teluk Bahang en terug. Er zijn bushaltes. Om de 10 - 15 minuten stopt er een bus. Maar als je ergens je hand opsteekt, dan willen ze ook nog wel eens stoppen. Op de terugweg zijn we vlak voor ons hotel afgezet. Je kunt op een knop boven je stoel drukken. Op de heenweg bevindt de bushalte zich op 100m van ons hotel richtingcentrum. Het gedeelte van Teluk Bahang - Batu Ferringhi - Tanjung Tokong is door de tsunami geraakt. Er zijn ongeveer 70 mensen van de lokale bevolking omgekomen. De herstelwerkzaamheden waren in volle gang, toen we met de bus of taxi heen en weer reden.

SINGAPORE STAD  14/12 - 18/12 en 3/1 - 4/1

Singapore is een metropool met 4 miljoen inwoners, qua grootte te vergelijken met de provincie Utrecht. Na Rotterdam heeft S. de grootste haven van de wereld. Er wonen voornamelijk Chinezen. De voertaal is Engels. Verder wonen er Maleiers, Indonesiërs,Indiërs en werken er veel Australiërs en Britten. Tot 1947 was S. een Britse kolonie. S. is een zakencentrum, wordt vaak gezegd. Dat kan je zien aan de hoge kantoorgebouwen. Maar er valt nog veel meer te beleven. S. doet zijn naam volledig eer aan als schoonste en veiligste stad van de wereld. De straten zijn schoon, er is geen zwerfvuil. Je kan 's nachts veilig alleen over straat lopen. Er zijn geen sloppenwijken zoals in andere grote wereldsteden. De leuze van depresident:  "Iedereen moet in een flat kunnen wonen, werk of geen werk, rijk of arm". Er zijn daarom buiten Singapore - stad ook ontelbare flatgebouwen. Van de buitenkantgezien heel netjes. We zijn er met een taxi doorheen gereden. Ruim opgezette woon- wijken, veel groen en geen vuil op straat. Moderne auto's voor de deur. In een half uur à drie kwartier ben je met de auto aan de grens met Maleisië. De wegen zijn breed. Je hebt totaal niet het gevoel dat je in Azië bent, alles is zo modern. Aan de andere kant zijn er strenge regels om een en ander ook zo te houden. Er mag geen kauwgum worden gebruikt. Een jaar of 10 geleden heeft de metro 24 uur stilgestaan, omdat iemand kauwgum tegen de deuropening had geplakt. Passagiers konden niet meer in of uit, de deuren gingen niet open. Sindsdien is het verboden om in het openbaar op kauwgum te kauwen. Je mag het wel thuis gebruiken. Wij hadden wel kauwgum bij ons, in de reistas, gebruiken we altijd voor de landing. Er is bij de douane ook verder niets gecontroleerd. Je mag ook geen vuilnis of iets dergelijks op straat gooien. Je mag geen sigarettenpeuk op de grond gooien. Er zijn rookzuilen waar je je sigaret mag roken en uitdrukken. Voor al deze overtredingen staat een boete van 1000 Singaporese dollars, dat is bijna500 euro! Bordjes geven aan, no chewing gum, do not litter, no smoking. Als je wapens of drugs bij je hebt, nou, dan ben je aan de beurt, misschien wel voor de rest van je leven. In Azië treedt men veel harder op dan in het westen.

Orchard Road. De shopping heart van Singapore. Talloze shopping malls, schoenen- en kledingzaken in allerlei soorten en maten, voor alle beurzen. Na een uurtje wandelen weet je ongeveer wel welke zaken goedkoop of duur zijn. En de hele binnenstad natuurlijk weer in volledige kerstsfeer. Christmas-sales. De uitverkoop is daar vóór de feestdagen, niet zoals bij ons erna. Als je niet tegen stadsdrukte kan, heb je in Orchard Road niets te zoeken. Hou je van slenterend winkelen, dan is S. een paradijs. We hebben ontzettend veel dingen gekocht, geen namaak, gewoon met kassabonnetjes voor eventueel de douane in Nederland. En niet duur, mijn vrouw kent de prijzen. Alles is geprijsd, afdingen onmogelijk. Even uitrusten, een bakje koffie, een ijsje, een biertje, een tropisch sapje, een kaascroissantje, een broodje hamburger, een hotdog. Alles is er te krijgen. Een drankje kan je beter in één van de foodcourts van de malls nuttigen. Op een terrasje is het vrij prijzig. Twee biertjes incl. tax bijna 11 euro. We hebben het gedaan, als een soort afscheid van Singapore. Ik snap nog steeds niet, waarom een biertje in Singapore zo duur moet zijn. In Indonesië en Thailand is het heel goedkoop, Maleisië gaat ook nog wel. De gewone blikjes fris en verse sappen zijn wel betaalbaar. De Aziatische  buffetgerechten in de foodcourts zijn ook erg lekker. Je gaat meteen leeg bord overal langs, je zegt wat ze moeten opscheppen en betaalt. Een bordje vol kost ongeveer 3 tot 5 euro. Het is daar wel altijd druk. Soms moet je wachten, totdat er een tafeltje vrij is. Er zijn plattegronden van Orchard Road. Daarop zijn alle gebouwen aangegeven, ook alle winkels en malls. Dus je hoeft niet te verdwalen.

Er zijn een aantal hawker stalls in Singapore - stad. Bij Lau Pa Sat en Newton komen veel toeristen. Bij de laatste zijn we geweest. Wij werden bijna letterlijk naar een stalgetrokken. De sfeer was niet zo gemoedelijk als in Maleisië. De andere, goedkopere stalls zijn Bugis, Lavender, Maxwell, Tiong Bahru, Golden Mile en Chomp Chomp. Wij verbleven in Singapore-stad in het Garden Hotel , vlakbij Orchard Road. Een middenklasse hotel voor € 43 p.n. in een rustige omgeving. De shuttlebus bracht ons naar het centrum. De meest eenvoudige manier om je door Singapore te verplaatsen is met de metro, de
Mas Rapid Transit
. Er zijn drie lijnen. Je koop een kaartje in een automaat. Je tipt op een groot scherm aan waar je heen wil, het bedrag verschijnt, je betaalt in muntjes en het kaartje (pasje) rolt eruit. Met dat kaartje ga je door een scanpoortje. Je betaalt nooit meer dan 3 Sing. Dollar. Verlaat je het station, dan stop je het kaartje weer in de automaat en je krijgt 1 dollar terug. Je reist comfortabel. De metro is schoon en modern. Soms kan het op bepaalde trajecten erg druk zijn, je moet dan staan. Ook daar hebben oudere mensen voorrang op een zitplaats. Is wel zo netjes. Soms moet je overstappen, maar alles gaat heel gemakkelijk. Aan de balie kan je briefjes inwisselen voor muntjes. Als je langer in S. verblijft, kan je beter aan de balie een 3- of 7-daagse pas kopen. Op de grotere stations kan je wel met klein briefpapier betalen. Teruggeld krijg je in muntjes. Ik zou als toerist wel een plattegrond van de lijnen meenemen.
 
Christmas in the tropics. Dit is een boekje dat in S. wordt uitgegeven waarin tal van activiteiten worden beschreven. Kerstmarkten, aanbiedingen, festivals, optredens, etc. De activiteiten starten al eind oktober. Hier en daar lees je dat de kerstgekte nergens ter wereld zo groot is als in steden als Hong Kong en Singapore. De sfeer is adembenemend, en dan de kolossaal verlichte binnenstad. Door kerstmannetjes wordt je uitgenodigd om hier en daar naar toe te gaan met grandioze kortingen. Er zijn tal van kerstmarkten, in elke wijk wel één. Op elke hoek staan kerstbomen. De versierde shopping malls, christmas sales. Voor een nuchtere Nederlander gaat dit allemaal wel een beetje te ver. Het boekje wordt standaard meegeleverd bij het informatiepakket van het Singaporese Toeristenbureau in Engeland of Duitsland. Via email verkrijgbaar.

Bezienswaardigheden. De culturele wijken China Town, Arab Street en Little India zijn heel beroemd. Je kan deze op eigen gelegenheid bezoeken met de metro of als erminder tijd is via een stadstour, overdag of 's avonds. RMG Tours is een goedemtourorganisatie. Enkele dagtours: City Tour, Dinner Cruise, Singapore River Night Tour,Chinatown at night, Sentosa Tour, Hippo Tour (avondstadstour met open doubledecker). Een bezoekje waard zijn de wereldberoemde dierentuinen van Singapore:Jurong Birdpark, Singapore Zoo en de Night Safari. Verdere bijzonderheden zijn The Raffles Hotel, de Padang, Orchid Garden, Suntec City, The Singapore River, Chijmes City en Marina Bay. Clarke Quay en Boat Quay zijn terrassen aan de Singapore River. Een consumptie kost daar ongeveer 10 euro!!! En het is daar altijd vol. In het Raffles Hotel hoor je één keer de nationale cocktail van S. te drinken, eenSingapore Sling, ook 10 euro. De prijzen voor alle attracties zijn ongeveer helzelfde als in Nederland.Bijvoorbeeld: 3 1/2 uur stadstour 14 €, Night Safari 3 1/2 uur 22 €, Chinatown 20 €.

Tijdens de wintermaanden in Nederland is het regentijd in Singapore. 's Morgens vroeg is het helder en zonnig. Tegen de middag ontstaan wolkenvelden. Vanaf 3 uur gaat het regenen. Geen stortbuien, maar lichte regenbuien, Amerikanen noemen het showers. 's Avonds is het meestal weer droog. De periode is van november tot eind februari. Dit is ons door verschillende taxichauffeurs verteld, als wij Nederlanders weer over hetweer begonnen te zeuren. Dit is ons verslag van de vakantie in Singapore en Maleisië. Jeannette en Alfred de Mooy, Zwolle.

Alfred de Mooy

 

 

Web Analytics Made Easy -
StatCounter
Copyright © 2001 - 2024 WINT All Rights Reserved. | Privacy Policy | Facebook: https://www.facebook.com/malaysite